Τζιμ: Η ερώτηση απόψε ξεκινά με ένα απόσπασμα από τον Ρα: «Είναι πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι επιθυμητό ή βοηθητικό για την ανάπτυξη της κατανόησης, ας πούμε, μιας οντότητας από μόνη της να ελέγχει τις διαδικασίες σκέψης ή τις παρορμήσεις, εκτός από τις περιπτώσεις όπου μπορεί να οδηγήσουν σε ενέργειες που δεν συνάδουν με τον Νόμο του Ενός». Ο G ρωτά, «Δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν μια ενέργεια να “μην συνάδει” με τον Νόμο του Ενός όταν ο Νόμος του Ενός, όπως λέει και αλλού ο Ρα, δεν ανοιγοκλείνει το μάτι ούτε στο φως ούτε στο σκοτάδι, αλλά είναι διαθέσιμος και για τις δύο πολικότητες. Πώς θα μπορούσε το οτιδήποτε, ακόμη και η ίδια η δυσαρμονία, ακόμη και η συνειδητή απόρριψη του Νόμου του Ενός, να “μην συνάδει” με τον Νόμο του Ενός;»

(Η Κάρλα διοχετεύει)

Είμαστε αυτοί που σας είναι γνωστοί ως η αρχή του «Q’uo». Χαιρετισμούς με την αγάπη και το φως του ενός άπειρου Δημιουργού, στην υπηρεσία του οποίου είμαστε μαζί σας απόψε. Είναι τεράστιο προνόμιο να καλούμαστε στον κύκλο αναζήτησης σας και σας ευχαριστούμε. Είμαστε στην χαρούμενη θέση να μιλήσουμε μαζί σας σχετικά με το ερώτημά σας.

Ωστόσο, όπως πάντα, προτού μιλήσουμε μαζί σας μέσω αυτού του οργάνου, θα θέλαμε να ζητήσουμε από τον καθένα σας να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις διάκρισης του καθώς ακούει τις σκέψεις που μοιραζόμαστε μαζί σας. Βρείτε εκείνες τις σκέψεις οι οποίες έχουν απήχηση σε εσάς αυτή τη στιγμή. Κρατήστε τις και δουλέψτε μαζί τους όπως θέλετε. Εάν αυτό που έχουμε να πούμε δεν έχει απήχηση σε εσάς, αφήστε το, αφήστε το να φύγει, και προχωρήστε. Ο καθένας από εσάς έχει ένα μοναδικό μονοπάτι αναζήτησης και αυτό που είναι για εσάς αυτή τη στιγμή θα εμφανιστεί σε εσάς με έναν συγκεκριμένο τρόπο και θα το ξέρετε αυτό. Επομένως, σας ζητάμε να εμπιστευτείτε τις δικές σας δυνάμεις διάκρισης και να τις χρησιμοποιήσετε. Εάν το κάνετε αυτό για εμάς, θα είμαστε σε θέση να σας προσφέρουμε τις σκέψεις μας χωρίς να μας απασχολεί το ζήτημα της ελεύθερης βούλησής σας. Δεν θα θέλαμε να το παραβιάσουμε αυτό. Σας ευχαριστούμε για αυτήν την προσοχή.

Φίλοι μου, πιθανώς δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο ζήτημα που να είναι πιο μπερδεμένο και γεμάτο παράδοξο από το ζήτημα της υπηρεσίας στους άλλους και της υπηρεσίας στον εαυτό. Ο ερωτών αναδεικνύει αυτό το παράδοξο πολύ ξεκάθαρα ρωτώντας, εάν όλα τα πράγματα είναι μέρος του Νόμου του Ενός, εάν υπάρχει μια πλήρης ενότητα όλων των πραγμάτων, πώς μπορεί οποιαδήποτε ενέργεια να μην συνάδει με τον Νόμο του Ενός; Ας ξεδιαλύνουμε λοιπόν αυτό το παράδοξο στο μέτρο που μπορεί ο καθένας, χρησιμοποιώντας λέξεις και διανοητικές διαδικασίες.

Αρχικά, ας σταθούμε για λίγο στην έννοια της ολικής ενότητας. Ακόμη και μέσα σε αυτό το δωμάτιο, υπάρχουν εμφανείς διαφορές μεταξύ αυτών που βρίσκονται στον κύκλο αναζήτησης απόψε. Υπάρχουν μερικοί που είναι βιολογικά θηλυκά, ενώ άλλοι είναι βιολογικά αρσενικά. Υπάρχουν διαφορές ως προς την ηλικία, τον τύπο προσωπικότητας, και ούτω καθεξής. Όταν επεκτείνετε την όψη σας στην παγκόσμια γκάμα, βλέπετε μια σχεδόν ατελείωτη ποικιλία ατόμων που είναι όλα μέρος της φυλής της ανθρωπότητας και όμως των οποίων τα χαρακτηριστικά, είτε είναι φυσικά, συναισθηματικά ή διανοητικά, έχουν τεράστια ποικιλία.

Αυτό που σας δένει μαζί σε ενότητα δεν είναι αυτό που συναντά το μάτι ή οποιαδήποτε από τις αισθήσεις. Αυτό που σας δένει σε ένα είναι η πηγή σας, η κατάληξη σας, και η ουσία σας. Η πηγή σας είναι η αγάπη, η μεγάλη πρωταρχική σκέψη της άνευ όρων αγάπης· δηλαδή, ο Λόγος, η ενεργός αρχή του Θεού. Αυτή η σκέψη της αγάπης, συνδυασμένη με φως από τη χρήση της ελεύθερης βούλησης, έχει δημιουργήσει όλες τις ψευδαισθήσεις όλων των πυκνοτήτων της άπειρης δημιουργίας σας. Και έχει γεμίσει αυτές τις ψευδαισθήσεις με σπινθήρες του Θεού, οι οποίες είναι ο καθένας από εσάς και ο καθένας από εμάς και όλα τα όντα που υπάρχουν. Αυτό είναι το κοινό σας: ότι δημιουργηθήκατε από αγάπη και ότι είστε συνδεδεμένοι.

Πολλές από αυτές τις συνδέσεις είναι απενεργοποιημένες, ωστόσο υπάρχουν, περιμένοντας ενεργοποίηση κάθε φορά που συνδέεστε, συνειδητά ή με λιγότερη συνείδηση, με κάποιον άλλο. Ακόμα και οι στιγμές καθώς περνούν σχηματίζουν μοτίβα σύνδεσης που είναι άπειρα. Ακόμα κι αν αγγίξετε την αύρα κάποιου άλλου για μια στιγμή και βρεθείτε σε κάποιο βαθμό επίγνωσης αυτής της σύνδεσης, αυτή θα διαρκέσει για πάντα, ενεργοποιημένη και ενός συγκεκριμένου είδους και έντασης.

Είστε αυτοί που αποθηκεύουν και που ξοδεύουν ενέργεια. Ένα φως εντός σας κινείται ασταμάτητα μέσα από το ενεργειακό σας σώμα και πίσω στον έναν άπειρο Δημιουργό. Και χρησιμοποιείτε αυτό το φως, χρωματίζετε αυτό το φως με τις προθέσεις σας περισσότερο παρά με τις εγγενείς στρεβλώσεις σας. Η δύναμή σας να εντείνετε και να ενεργοποιείτε το φως που περνάει από μέσα σας πηγάζει από την αυξανόμενη επίγνωσή σας ότι έχετε μια θέληση και ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτή τη θέληση για να θέσετε την πρόθεσή σας και να δημιουργήσετε το σύμπαν που επιθυμείτε, και που επιλέγετε να δημιουργήσετε.

Και, είστε ένα στην κατάληξή σας, γιατί είστε συν-οδοιπόροι περπατώντας μέσα από εμπειρία σε εμπειρία, συλλέγοντας τη γλυκύτητα κάθε λουλουδιού, την οδυνηρότητα κάθε θλίψης, τη φρίκη κάθε τραγωδίας, παρατηρώντας, συσσωρεύοντας, ταξινομώντας, αναλύοντας, χρησιμοποιώντας τις εμπειρίες που έχετε, μεταμορφώνοντας συνεχώς τον εαυτό σας με αυτό που επιλέγετε να δείτε, αυτό που επιλέγετε να κατανοήσετε, αυτό που κρατάτε και αυτό που απελευθερώνετε. Το μονοπάτι σας, αν και μοναδικό, έχει ένα αναπόφευκτο στο γενικό του τόξο, γιατί θα, στην πληρότητα του χρόνου και του χώρου, γυρίσετε πίσω στην πηγή σας και θα αναληφθείτε ξανά σε αυτόν τον Δημιουργό για τον οποίο λαχταράτε, για τον οποίο ζείτε, και για τον οποίο συλλέγετε αυτές τις εμπειρίες, αυτές τις εντυπώσεις, αυτές τις στιγμές αγνής παρατήρησης, αυτές τις μεταμορφώσεις που αλλάζουν τη γνώση του Δημιουργού για τον Εαυτό του.

Σε αυτό το επίπεδο θεώρησης, δεν υπάρχει καμία έννοια αυτού που είναι αποδεκτό ή μη αποδεκτό, γιατί όλα είναι ένα στη βάση τους, στις αρχές τους, και στις καταλήξεις τους. Και αυτό το οποίο, σε άλλο επίπεδο μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν συνάδει με τις κατάλληλες επιλογές για την υπηρεσία σε άλλους, σε αυτό το απόλυτο επίπεδο, δεν λαμβάνεται υπόψη καθόλου, γιατί είναι όλα αποχρώσεις χρώματος οι οποίες, όταν ληφθούν ως ολότητα, γίνονται αγνό λευκό φως, μέσω πυκνοτήτων εξαγνισμού και εξευγενισμού.

Το επίπεδο στο οποίο εργάζεται αυτή τη στιγμή με τον Νόμο του Ενός ο καθένας από εσάς σε αυτό το δωμάτιο και ο καθένας πάνω στον Πλανήτη Γη, παραδόξως, είναι ένα επίπεδο στο οποίο σας ζητείται να διακρίνετε μεταξύ αυτού που είναι πολωμένο προς την υπηρεσία σε άλλους και αυτού που είναι πολωμένο προς την υπηρεσία στον εαυτό.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη, τα ερωτήματα σχετικά με το τι είναι υπηρεσία στους άλλους και με το τι είναι υπηρεσία στον εαυτό, είναι εντελώς υποκειμενικά. Δεν μπορεί κάποιος να δημιουργήσει ένα δόγμα ή ένα θρήσκευμα υπηρεσίας σε άλλους. Στην ιστορία του πλανήτη σας, απόπειρες να γίνει αυτό απέτυχαν κάθε φορά.

Ασφαλώς, κυρίως και γενικά, κάποιος μπορεί να πει, «Ου κλέψεις». «Ου μοιχεύσεις». «Δεν θα προφέρεις καταχρηστικά το όνομα του Κυρίου». «Δεν θα έχεις άλλους θεούς παρά μόνο τον ένα Θεό». «Δεν θα κατασκευάσεις είδωλα και κανενός είδους ομοίωμα» και ούτω καθεξής. Ωστόσο, αμέσως μόλις κατασκευάσετε έναν ναό της αλήθειας ή έναν πυλώνα κανόνων, ορθότητας ή δικαιοσύνης, απλώς εκλιπαρείτε για αυτήν την εξαίρεση που αποδεικνύει τον κανόνα, αυτή την ανωμαλία που αναιρεί τον πυλώνα της αλήθειας.

Πρέπει να δείτε ότι η υπηρεσία στους άλλους και η υπηρεσία στον εαυτό είναι σε πολύ ατομικό επίπεδο που κρίνονται, γίνονται αισθητές και εκδηλώνονται στη δική σας ζωή και όχι στη ζωή ενός άλλου. Ωστόσο, αυτό που επιδιώκεται ή εννοείται λέγοντας ότι είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφοίτηση από τον Πλανήτη Γη να πολωθεί κανείς είτε προς την υπηρεσία στους άλλους είτε προς την υπηρεσία στον εαυτό, είναι αυτή η πολύ απλή και σαφής αρχή της πόλωσης.

Ενώ είναι υποκειμενικό, ως ένα βαθμό, το πώς πολώνεσαι προς την υπηρεσία στους άλλους, η ιδέα του να υπηρετείς τον Δημιουργό υπηρετώντας όλους τους άλλους εαυτούς σαν να ήταν ο εαυτός σου είναι μια συμπαγής αρχή, σαφής και ξεκάθαρη. Αν και υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να προσεγγίσετε την έννοια του τι είναι υπηρεσία στους άλλους, υπάρχουν πιθανώς δύο βασικοί δρόμοι στους οποίους μπορείτε να κινηθείτε προκειμένου να καθορίσετε το πώς να πάρετε αποφάσεις για τον εαυτό σας όταν φτάσετε σε ένα σημείο επιλογής για το πώς θα πρέπει να μεταχειριστείτε έναν εαυτό μέσα στο βασίλειό σας, μέσα στη δημιουργία σας, είτε αυτός είναι ο εαυτός σας είτε είναι ένας άλλος εαυτός.

Ένας δρόμος είναι να εστιάζεις έντονα και επίμονα στον Δημιουργό, αναζητώντας το πρόσωπο του Δημιουργού, πεινώντας και διψώντας για τον Δημιουργό και ενθαρρύνοντας τον εαυτό σας να γίνεται ολοένα και πιο νηστικός με αυτή την πείνα, ολοένα και πιο ξηρός με αυτή τη δίψα για αφοσίωση, για προσευχή, για εγκώμιο, για ευχαριστία, για εξάσκηση της παρουσίας του ενός Δημιουργού.

Και όταν το κάνετε αυτό και φτάσετε σε ένα σημείο επιλογής, μπορείτε να φωνάξετε,

[Τραγουδώντας]

Οδήγησέ με Κύριε, οδήγησέ με στη δικαιοσύνη σου· Κάνε γνωστό τον δρόμο σου μπροστά στο πρόσωπό μου. Γιατί εσύ είσαι, Κύριε, ο Κύριος μόνο που με κάνεις να κατοικώ στη δικαιοσύνη. 1

Αυτός είναι ένας δρόμος αφοσίωσης, και όταν προσεύχεστε, «Οδήγησέ με Κύριε», θα οδηγηθείτε. Διότι το πνεύμα απαντά γρήγορα στο κάλεσμα και άγγελοι συρρέουν σε κάποιον που αναζητά όχι τη βασιλεία αυτού του κόσμου αλλά το θέλημα του Πατέρα.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί για τους οποίους ο δρόμος της αφοσίωσης είναι μια ξερή και άνυδρη έρημος. Σε αυτούς ενθαρρύνουμε τον δρόμο του νου και της καρδιάς. Μπορείτε να κάνετε δύο ερωτήσεις στον εαυτό σας εάν ακολουθείτε αυτό το μονοπάτι. Μπορείτε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: «Αναλύοντας αυτή τη στιγμή, αναλύοντας αυτό το σημείο επιλογής, πού βρίσκεται η υπηρεσία; Πού βρίσκεται η αγάπη;» Και σε 99 περιπτώσεις από τις 100 στη ζωή σας, μπορείτε να συμπεράνετε το πώς να ενεργήσετε με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να βοηθήσετε μια άλλη οντότητα.

Όταν μεταβαίνετε στο δεύτερο κομμάτι αυτού του δρόμου και εμπλέκετε την καρδιά ξανά, απλά ρωτάτε τον εαυτό σας, «Πού σε αυτήν την επιλογή ανοίγει η καρδιά μου;» «Ποια επιλογή με κάνει να νιώθω ενέργεια να περνά μέσα από την καρδιά μου;» «Αυξάνω την ενότητα; Αυξάνω την αγάπη; Αυξάνω την ελπίδα; Προσφέρω παρηγοριά, υποστήριξη, συμπάθεια; Ακούω;» Όλοι αυτοί είναι τρόποι για να πούμε: «Ανοίγω την καρδιά μου;»

Είναι σχεδόν σαν να υπήρχε μια παλίρροια κριτικής στον κόσμο που θέλει να σβήσει το φως, που θέλει να κάνει διαφορές που κρίνουν τους ανθρώπους, που θέλει να κάνει τους ανθρώπους να μην είναι εντάξει. Και ενάντια σε αυτήν την ανερχόμενη παλίρροια του σκότους στέκεται το κερί, το εύθραυστο, αδύναμο, που τρεμοσβήνει κερί της αγάπης που κινείται μέσα από την καρδιά σας αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, όλο το σκοτάδι στον κόσμο δεν μπορεί να σβήσει το φως στην καρδιά σας. Έτσι λοιπόν, «αυτό το λίγο φως που έχεις, μπορείς να το αφήσεις να λάμψει», χωρίς φόβο ότι αγαπώντας, αντί κρίνοντας, θα μειωθείτε κατά κάποιο τρόπο.

Και είναι σε αυτό το επίπεδο, στο επίπεδο της επιλογής της πολικότητας, που μιλούσαν αυτοί που είναι γνωστοί ως Ρα όταν έλεγαν ότι όλα τα πράγματα είναι αποδεκτά στη σφαίρα της σκέψης και της δράσης εφ’ όσον δεν παραβιάζουν κάποιον άλλο. Σαφώς, αυτή τη στιγμή, αυτός που είναι γνωστός ως Ρα μιλούσε για το πώς να υπηρετείτε τους άλλους και το πώς να αυξήσετε τη θετική πολικότητα. Αυτός που είναι γνωστός ως Ρα, ακριβώς όπως αυτός που είναι γνωστός ως Χατόνν, και αυτός που είναι γνωστός ως Λατούιι, αυτοί που συνθέτουν την αρχή του «Q’uo», είναι αυτοί που έρχονται σε αυτόν τον κύκλο αναζήτησης ως εκπρόσωποι της θετικής πολικότητας. Είναι την θετική πολικότητα που επιχειρούμε να μοιραστούμε μέσα από τις συνομιλίες μας μαζί σας. Και όταν έχουμε να κάνουμε με θετική πολικότητα, ο πρωταρχικός κανόνας είναι ο κανόνας της ελεύθερης βούλησης. Ονομαζόμενη ως νόμος ή ως τρόπος, η ελεύθερη βούληση είναι πρωταρχική. Τα δικαιώματά σας ως πνευματική οντότητα καθώς και ως φυσική οντότητα σύμφωνα με τον Νόμο του Ενός, θετική πολικότητα, τελειώνουν στην άκρη της μύτης σας, στην άκρη των δακτύλων σας και των δοντιών σας.

Με άλλα λόγια, δεν παραβιάζει τους άλλους το να σκέφτεστε αυτό που θέλετε. Το να πείτε αυτό που σκέφτεστε είναι μια μη πολωμένη πράξη, εκτός και αν εμπίπτει στην πειθαρχία της υπηρεσίας σε άλλους. Έτσι, αυτός που είναι γνωστός ως Ρα προσπαθούσε να πει ότι είναι μέρος της εξερεύνησης του ποιος είσαι το να σκέφτεσαι σκέψεις 360 μοιρών δυνατότητας. Αλλά το να εμπλέκεις άλλους χωρίς το αίτημά τους σε τέτοιες μη πολωμένες σκέψεις δεν συνάδει με τον Νόμο του Ενός, [στην] πολικότητα του της υπηρεσίας προς άλλους.

Εάν κάποιος επιχειρήσει να ζήσει με την έκτης-πυκνότητας κατανόηση της ολικής ενότητας μέσα σε μια πολωμένη, τρισδιάστατη και τρίτης-πυκνότητας ψευδαίσθηση όπως αυτή που βιώνετε, θα υπάρξει βαθιά σύγχυση. Θα υπάρξει μια διακοπή στην ομαλή εξέλιξη της πολικότητας σας. Μέσα στην τρίτη πυκνότητα τα μαθήματά σας έχουν να κάνουν με το πώς να μεγεθύνετε το φως με τον τρόπο που σκέφτεστε και με τον τρόπο που ζείτε. Τότε, ξεκάθαρα, εάν οι άλλοι δεν έχουν ζητήσει τη γνώμη ή τη δράση σας, και εσείς παρ’ όλα αυτά τους πιέζετε με τα λόγια ή τις πράξεις σας, δεν σέβεστε πλέον την ελεύθερη βούλησή τους. Δεν τους βλέπετε πλέον ως ίσους με τον εαυτό σας. Αντιθέτως, τους έχετε μειώσει. Έχετε πάψει να τους σέβεστε.

Οι εφαρμογές της βασικής αυτής αρχής είναι άπειρες σε αριθμό. Μια προφανής παραβίαση αυτού του είδους θα ήταν αυτή της οντότητας που αποφασίζει για τον ένα ή τον άλλο λόγο να θηρεύσει σεξουαλικά ένα άλλο ανθρώπινο ον. Ενώ ένας τέτοιος βιαστής μπορεί να πει στο δικαστήριο πράγματα όπως: «Τά ‘θελε και τά ‘παθε. Εγώ μόνο αυτό που ήθελε της έδινα», στην πραγματικότητα, δεν το ζήτησε. Είχε μια ελεύθερη βούληση που αγνοήθηκε και την οποία ο βιαστής παραβίασε βαθύτατα. Αυτό είναι ένα πολύ ωμό παράδειγμα παραβίασης της ελεύθερης βούλησης, έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκφράσουμε ξεκάθαρα την άποψή μας.

Οι σκέψεις για έρωτα με άλλον είναι χωρίς πολικότητα γιατί δεν έχουν περάσει από τη σκέψη στην πράξη. Το να ενεργείς πάνω σε μια τέτοια σκέψη με τρόπο που παραβιάζει τον άλλο δεν είναι προσανατολισμένο στην υπηρεσία σε άλλους και δεν θα βοηθήσει τον αναζητούντα την υπηρεσία σε άλλους να κατανοήσει το τι είναι η υπηρεσία σε άλλους. Αυτή είναι η βασική ώθηση αυτής της σκέψης. Και ελπίζουμε αυτή η συζήτησή αυτής της σκέψης να φέρει διορατικότητα σε αυτόν που είναι γνωστός ως G, τον οποίο ευχαριστούμε για αυτήν την ερώτηση.

Φυσικά, αν κάποιος αποφασίσει να πολωθεί στην υπηρεσία του εαυτού, το όλο νόημα μιας τέτοιας πολικότητας είναι να παραβιάσεις την ελεύθερη βούληση των άλλων ανθρώπων και να μην σεβαστείς την ενότητά τους με εσένα, αλλά αντιθέτως να αρνηθείς την ενότητά τους με εσένα. Ωστόσο, αυτός που είναι γνωστός ως Ρα δεν είναι δάσκαλος εκείνων που είναι προσανατολισμένοι στην εξυπηρέτηση του εαυτού τους. Κατά συνέπεια, αυτό το συγκεκριμένο απόσπασμα από αυτές τις διδασκαλίες μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αυτό που ισχύει για εκείνους που προσπαθούν να πολωθούν στην υπηρεσία προς τους άλλους.

Όπως είπαμε στην αρχή αυτής της ομιλίας, δεν υπάρχει πιο μπερδεμένο ερώτημα από το πώς να υπηρετήσεις, πώς να πολωθείς και πώς να αποφοιτήσεις. Ωστόσο, για όσους είναι προσανατολισμένοι στην εξυπηρέτηση των άλλων, έχει να κάνει με το να βλέπεις τους πάντες, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού σου, ως ψυχή και να συσχετίζεσαι με τον εαυτό σου και με τους άλλους σε αυτό το επίπεδο. Όπως είπε προηγουμένως η γνωστή ως Μ, ήταν δύσκολο να βρει έναν τρόπο να αγαπήσει το μη αγαπητό ον με τον οποίο πήγαινε μαζί στο λεωφορείο από μέρα σε μέρα και ο οποίος ήταν αντιπαθητικός, συχνά καβγατζής, και πάντα αχάριστος, αλλά όταν έφτασε εκείνη η στιγμή όπου αυτή ξεπέρασε όλα όσα την εμπόδιζαν να δει αυτό το ον ως ψυχή, και βοήθησε το ον χωρίς να παραβιάσει την ελεύθερη βούλησή του ή να τον ασεβεί για αυτό που έκανε, υπήρχε μια αληθινή επαφή. Η αγάπη ήταν κοινή και αισθητή. Και ο κόσμος άλλαξε, όχι μόνο για αυτή που είναι γνωστή ως Μ, όχι μόνο για αυτόν που βοήθησε, αλλά και για την πλανητική δόνηση η οποία ελαφρύνθηκε από το φως μέσα στην Μ.

Της ανήκε αυτό το φως; Όχι. Το έπιασε μόνο καθώς περνούσε και το κατεύθυνε προς την υπηρεσία ενός άλλου. Και αυτή η πράξη είναι μια πράξη βαθιάς δύναμης. Δεν χρειάζεται να κλέψουμε από την έκτης-πυκνότητας κατανόηση την αγνότητά της για να πούμε ότι στην τρίτη πυκνότητα τα μαθήματα είναι βαθιά πολωμένα.

Ευχαριστούμε αυτόν που είναι γνωστός ως G για αυτό το ερώτημα, και αυτή τη στιγμή θα ανοίξουμε τη συνάντηση σε όποιες ερωτήσεις μπορεί να υπάρχουν ακόμη. Υπάρχει κάποιο άλλο ερώτημα αυτή τη στιγμή; Είμαστε αυτοί του «Q’uo».

Έχω μια ερώτηση από τον S. Τι δονητικές αλλαγές συμβαίνουν μέσα στα τσάκρα μας όταν κλαίμε με δάκρυα χαράς; Μπορείτε να συζητήσετε οποιεσδήποτε πνευματικές αρχές του κλάματος από τον πόνο έναντι του κλάματος από ευγνωμοσύνη ή χαρά;

Είμαστε αυτοί του «Q’uo», και αντιλαμβανόμαστε το ερώτημά σου, αδελφέ μου. Γενικά, η πράξη του κλάματος είναι η πράξη της απελευθέρωσης της έντασης ή της πίεσης και του καθαρισμού του ενεργειακού σώματος. Όπως έχει πει ο γνωστός ως S, υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι για να κλάψει κάποιος. Όταν κάποιος κλαίει από χαρά, ανοίγει το ενεργειακό σώμα στο σύνολό του, γιατί η χαρά είναι η σταθερή κατάσταση της δημιουργίας του ενός άπειρου Δημιουργού. Η χαρά και η ευδαιμονία είναι οι φυσικές, προεπιλεγμένες ρυθμίσεις της ανοιχτής καρδιάς. Κατά συνέπεια, το κλάμα με δάκρυα χαράς απομακρύνει μια υπερδραστηριότητα επίγνωσης, όπου η οξυδέρκεια του συναισθήματος γίνεται υπερβολική για να την αντέξουμε και υπάρχει μια μεγάλη εκκαθάριση ολόκληρου του ενεργειακού σώματος.

Όταν κάποιος κλαίει εξαιτίας του θυμού, καθαρίζει τα ενεργειακά κέντρα που επηρεάζονται από αυτόν τον θυμό. Υπάρχουν διάφορα είδη θυμού. Γενικά, υπάρχει μια υπερφόρτιση και όχι ένα μπλοκάρισμα στο τσάκρα το οποίο καθαρίζουν τα δάκρυα, έτσι σπάει το φράγμα της έντασης μέσα σε ένα ενεργειακό κέντρο, είτε είναι κόκκινο, είτε πορτοκαλί είτε κίτρινο, και εκφράζει αυτή την ενέργεια.

Ανεξάρτητα από το πώς νιώθουμε τα δάκρυα και από ποια πηγή προέρχονται, εάν είναι ειλικρινή, αυθόρμητα δάκρυα, θα τα εκτιμούσαμε όλα ως πολύ καλά για την εξισορρόπηση του ενεργειακού σώματος και την απελευθέρωση υπερδραστήριων ενεργειών που μπλοκάρουν το ένα ή το άλλο ενεργειακό κέντρο, ή σε ορισμένες περιπτώσεις ολόκληρο το ενεργειακό σώμα, λόγω υπερβολικής δραστηριότητας. Μόνο όταν τα δάκρυα χρησιμοποιούνται ως όπλο για να χειραγωγήσουν άλλους είναι που τα δάκρυα δεν αποτελούν απελευθέρωση και εξισορρόπηση για το ενεργειακό σώμα. Σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου τα δάκρυα χρησιμοποιούνται για χειραγώγηση, στην πραγματικότητα, υπάρχει μια αύξηση της υπερδραστηριότητας ή του μπλοκαρίσματος ενός ενεργειακού κέντρου.

Είμαστε αυτοί του «Q’uo» και θα ρωτούσαμε αν υπάρχει άλλο ερώτημα αυτή τη στιγμή;

Έχω μια απορία «Q’uo». Εάν κάποιος καταβάλει πολλή δουλειά για να γράψει ένα έργο μυθοπλασίας, είναι δυνατόν να δημιουργήσει σκεπτομορφές κάνοντάς το αυτό; Και αν συμβαίνει αυτό, θα ήταν ο συγγραφέας υπεύθυνος για αυτές τις σκεπτομορφές με οποιονδήποτε τρόπο;

Είμαστε αυτοί του «Q’uo», και αντιλαμβανόμαστε το ερώτημά σου, αδελφή μου. Όποτε οι οντότητες δημιουργούν, είτε πρόκειται για μελωδίες είτε για μοτίβα κίνησης ή χαρακτήρες σε χαρτί, όντως δημιουργούν ή, από άλλη οπτική γωνία, εκφράζουν σκεπτομορφές. Χρησιμοποιούμε αυτούς τους όρους σχεδόν εναλλακτικά επειδή δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο. Κάθε χαρακτήρας που δημιουργείτε από τον συγγραφέα, κάθε μελωδία που δημιουργείτε από τον συνθέτη, κάθε χορός που εκφράζεται από έναν χορευτή, αιχμαλωτίζει αυτό που υπήρχε στο συμπαντικό νου, ας πούμε, αιχμαλωτίζει αυτή την έκφραση…

[Τελειώνει η μία πλευρά της κασέτας.]

(Η Κάρλα διοχετεύει)

…δόνησης που υπήρχε πριν και που θα υπάρχει ξανά, αλλά η οποία αυτή τη στιγμή δημιουργείται εκ νέου με έναν νέο τρόπο από τον τραγουδιστή, τον συγγραφέα ή τον χορευτή.

Δεν λέμε ότι αν δημιουργήσετε μια οντότητα με το όνομα Ιωάννης, και αν πάτε πίσω στη λογοτεχνία στις εποχές της Βαβυλώνας, θα βρείτε έναν άλλο συγγραφέα που δημιούργησε μια οντότητα με το όνομα Ιωάννης. Λέμε ότι κάθε χαρακτήρας που δημιουργείτε, κάθε μελωδία που διαμορφώνετε, κάθε ρυθμός που εκφράζετε, εκφράζει ένα συγκεκριμένο σύμπλεγμα δονήσεων που μαζί σχηματίζουν μια σκέψη, και αυτό το επίπεδο δόνησης που δημιουργεί αυτή την κρυσταλλωμένη σκέψη είναι αυτό μέσα στο οποίο έχετε εισχωρήσει και στο οποίο άλλοι πριν από εσάς έχουν εισχωρήσει και άλλοι μετά από εσάς θα εισχωρήσουν.

Αυτό δεν υποβαθμίζει την ποιότητα της δημιουργίας σας ή την πρωτοτυπία της. Αντιθέτως, δημιουργώντας μια σκεπτομορφή προσθέτετε επίσης σε αυτή τη δονητική σκεπτομορφή με την ερμηνεία σας, τη δημιουργία σας, το, ας πούμε, άθροισμα σας του πολλαπλασιασμού και πρόσθεσης και διαίρεσης και επαναπρόσθεσης και επαναφαίρεσης, έτσι ώστε η έκφρασή σας του πώς φτάσατε σε αυτή τη δονητική έκφραση είναι μοναδική. Ο χαρακτήρας σας είναι μοναδικός. Η δόνηση πίσω από αυτόν τον χαρακτήρα θα ζει για πάντα, όχι μόνο από το όνομα του χαρακτήρα σας, αλλά και από άλλα ονόματα επίσης.

Να σου απαντήσουμε περαιτέρω, αδερφή μου; Είμαστε αυτοί του «Q’uo».

Ναι. Αναρωτιόμουν, αν δημιουργήσεις έναν κόσμο σε μια ιστορία, υπάρχει η πιθανότητα να γεννηθεί κάπου αυτός ο κόσμος;

Είμαστε αυτοί του «Q’uo», και αντιλαμβανόμαστε το ερώτημά σου, αδελφή μου. Ναι, αδερφή μου. Σε μια άπειρη δημιουργία, όλα όσα σκέφτεστε έχουν κάθε πιθανότητα να γίνουν πραγματικότητα. Αυτή είναι η δύναμη των σκέψεών σας.

Να σου απαντήσουμε περαιτέρω, αδερφή μου; Είμαστε αυτοί του «Q’uo».

Όχι, σε ευχαριστώ, «Q’uo».

Υπάρχει ένα τελευταίο ερώτημα προτού αφήσουμε αυτό το όργανο; Είμαστε αυτοί του «Q’uo».

[Δεν υπάρχουν περαιτέρω ερωτήματα]

Είμαστε αυτοί του «Q’uo». Ακούμε τις ηχώ της σιωπής που μας υποδεικνύουν ότι έχουμε εξαντλήσει τις απορίες σε αυτόν τον κύκλο για αυτό το βράδυ. Σας ευχαριστούμε για αυτή την ευκαιρία να μοιραστούμε τις σκέψεις μας μαζί σας. Σας επαινούμε για την αυθεντικότητα της αναζήτησής σας και την αποφασιστικότητά σας να μάθετε την αλήθεια. Και μοιραζόμαστε μαζί σας την αντίληψή μας ότι ο καθένας από εσάς είναι όμορφος. Καθώς κοιτάμε τις δονήσεις σας, βρίσκουμε τις καρδιές μας γεμάτες αγάπη για τον καθένα από εσάς. Είστε γενναίοι και θαρραλέοι και είμαστε πολύ προνομιούχοι που διαλογιζόμαστε μαζί σας απόψε.

Αφήνουμε αυτό το όργανο και αυτή την ομάδα, αγαλλιάζοντας στη δύναμη και στην ειρήνη του ενός άπειρου Δημιουργού. Σας αφήνουμε στην αγάπη και στο φως του Δημιουργού. Είμαστε γνωστοί σε εσάς ως η αρχή του «Q’uo». «Adonai», φίλοι μου. «Adonai vasu».

  1. Ψαλμοί 5:8 και 4:8 μελοποιημένοι από τον Σάμιουελ Γουέσλι. ↩