28 Νοεμβρίου 2009

(Η Κάρλα διοχετεύει)

Q’uo

Είμαστε αυτοί που σας είναι γνωστοί ως η αρχή του «Q’uo». Σας χαιρετίζουμε με την αγάπη και το φως του ενός άπειρου Δημιουργού, στην υπηρεσία του οποίου ερχόμαστε σε εσάς σήμερα. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε στον κύκλο της αναζήτησης σας απόψε. Έχουμε το τεράστιο προνόμιο να συμμετάσχουμε στον διαλογισμό σας και να προσφέρουμε τις ταπεινές μας απόψεις σε αυτή τη συνεδρία εργασίας. Το να μπορούμε να συνεργαζόμαστε με αυτό το όργανο είναι πράγματι μια ευχαρίστηση και ευχαριστούμε τον καθένα από εσάς που αφιερώσατε χρόνο και ενέργεια από τις γεμάτες, πολυάσχολες ζωές σας, προκειμένου να συγκεντρωθείτε μαζί για να δημιουργήσετε έναν ιερό χώρο στον οποίο μπορείτε να αναζητήσετε την αλήθεια.

Όπως πάντα, προτού ξεκινήσουμε, θα θέλαμε να ζητήσουμε από τον καθένα που ακούει ή διαβάζει αυτά τα λόγια να ακούει με προσοχή για εκείνες τις σκέψεις που αντηχούν, αφήνοντας πίσω όλες εκείνες τις σκέψεις οι οποίες δεν αντηχούν. Εκτιμούμε πολύ που χρησιμοποιείτε τις ικανότητές σας κρίσης και διάκρισης. Αυτό θα μας επιτρέψει να μιλάμε ελεύθερα χωρίς να ανησυχούμε ότι μπορεί να παραβιάσουμε την ελεύθερη βούλησή σας ή να διαταράξουμε τον ρυθμό της διαδρομής σας της αναζήτησης.

Η ερώτηση που κάνετε σήμερα το βράδυ είναι πολύ ενδιαφέρουσα καθώς συνδυάζει ερωτήσεις σχετικά με τη μικρή ζωή μιας ενσάρκωσης και τη ζωή του ρέματος της ψυχής που ζει μια μεγαλύτερη ζωή μέσα στους περίβολους της αιωνιότητας, κινούμενο διά μέσου όλων των πυκνοτήτων εμπειρίας από οκτάβα σε οκτάβα, από την αιωνιότητα του άλφα στην αιωνιότητα του ωμέγα, μόνο και μόνο για να ξυπνήσει τελικά στο άλφα της επόμενης δημιουργίας. Ποτέ μην αμφιβάλλετε, φίλοι μου, ότι είστε άπειροι και αιώνιοι. Ναι, είστε σπινθήρες του Δημιουργού και ναι, είστε ο Δημιουργός. Και για άλλη μια φορά, στην επόμενη δημιουργία, θα είστε και πάλι σπινθήρες του Δημιουργού καθώς ο Δημιουργός επιλέγει για άλλη μια φορά να γνωρίσει τον εαυτό Του.

Εάν επιχειρούσαμε να μιλήσουμε για μία ενσάρκωση, απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, χωρίς να περάσουμε κάποια στιγμή στη θεώρηση αυτής της μεγαλύτερης έκτασης όντος που είναι το ρέμα της ψυχής σας, η απάντησή μας θα ήταν πιο απλή στην κατανόηση. Ωστόσο, θα της έλειπαν οι αποχρώσεις που ζήτησαν όσοι βρίσκονται σε αυτόν τον κύκλο. Ως εκ τούτου, παρακαλούμε την επιείκειά σας, καθώς μπορεί να φανεί ότι μεταφερόμαστε από τις θεωρήσεις της μικρής ζωής μίας ενσάρκωσης στις θεωρήσεις της έκτασης του ρέματος της ψυχής, από το οποίο ρέμα έχετε επιλέξει πολύ προσεκτικά αυτά τα λίγα στοιχεία προσωπικότητας για να μπορέσετε να εστιάσετε σε αυτή τη μικρή ζωή, με τη δυνατότητα να επιτύχετε έναν άπειρο βαθμό σαφήνειας που εκπληρώνει τους στόχους σας της υπηρεσίας και της μάθησης μέσα σε αυτήν την παρούσα ενσάρκωση και συγχρόνως προωθεί τη δυνατότητα του ρέματος της ψυχής σας στο σύνολό του να μειώσει την παραμόρφωση, και όπως αυτός που είναι γνωστός ως Τζιμ έχει αναφέρει, να ζείτε περισσότερο σαν αυτό που είστε.

Όταν κάποιος ξεκινά με τη βασική δήλωση ότι όλα είναι ένα, δημιουργεί ένα παράδοξο που δεν μπορεί ποτέ να εξηγηθεί. Αν όλα τα πράγματα είναι ένα, τότε γιατί οι οντότητες είναι ξεχωριστές, η μία από την άλλη; Γιατί δεν είναι όλες εξίσου ολογράμματα ή εικόνες του ενός άπειρου Δημιουργού; Τα παράδοξα συνεχίζονται από εκεί. Εάν μια οντότητα είναι του Δημιουργού, σε ποιο σημείο θα μπορούσε μια οντότητα να μην ζει ως ο Δημιουργός; Αυτά τα δύο παράδοξα είναι μόνο η αρχή, αλλά ίσως είναι αρκετά για να υποδείξουν ότι όταν κάποιος μιλά για το πώς να επιδιωχθεί ο στόχος του γίγνεσθαι ο Δημιουργός, αυτός ο κάποιος κατοικεί σε μια χώρα παραδόξου και μυστηρίου στην οποία τα γνωστά μοτίβα της λογικής δεν θα είναι απαραιτήτως σημαντικής βοήθειας. Από την άλλη πλευρά, εάν κάποιος παραιτηθεί από τους πόρους της λογικής και της νόησης και στηριχτεί εξ ολοκλήρου στη γυμνή πίστη, αυτός γίνεται γρήγορα ανίκανος να επικοινωνήσει με τον εαυτό του με συνειδητό τρόπο και επομένως κλέβει από τον εαυτό του όλα τα κερδισμένα με κόπο πλεονεκτήματα του να είσαι ένα ενσαρκωμένο ανθρώπινο ον.

Επομένως, δεν προτείνουμε το να βασίζεται κανείς εντελώς στη διάνοια και στη χρήση του λογικού νου αλλά ούτε και το να βασίζεται μόνο στις ενέργειες και τις ποιότητες της πίστης και της άμεσης κατανόησης ή γνώσης. Αντίθετα, προτείνουμε να συνειδητοποιήσετε την κατάσταση στην οποία έχετε τοποθετήσει τον εαυτό σας σαν έναν ξένο σε μια παράξενη γη, και σαν έναν γηγενή αυτής της γης μέσα στο σώμα των οστών και των μυών, αυτό το χημικό αποστακτήριο που σας μεταφέρει τόσο καλά μέσα στη φυσική σας ενσάρκωση.

Φαίνεστε πολύ περιορισμένοι στον εαυτό σας. Πρέπει να αναπνέετε για να ζείτε. Πρέπει να τρώτε και να πίνετε το φαγητό και το υγρό της θρέψης σας. Πρέπει να φροντίζετε για ένα χημικό αποστακτήριο που αφοδεύει αυτό που καταναλώνεται με τρόπο που φαίνεται λιγότερο από πνευματικός. Με ένα εκατομμύριο μικρούς τρόπους, η σωματικότητα σας τραβάει για να σας υπενθυμίσει τον έναν ή τον άλλο περιορισμό μέσα στον οποίο κατοικείτε για να γίνετε ο εαυτός σας.

Τουναντίον, περιλαμβανόμενος—όπως έδειξε αυτή που είναι γνωστή ως L στο σχέδιό της, που παρουσιάστηκε νωρίτερα στη συζήτηση αυτού του κύκλου—βρίσκεται μέσα σε αυτό το πλέγμα περιορισμού, πόνου και ταλαιπωρίας ο αμίμητος μαγικός λίθος του τώρα, ένα τώρα το οποίο αντηχεί από τη μικρή ζωή στο ρέμα της ψυχής και από εκεί στον έναν άπειρο Δημιουργό.

Χωρίς τη σωματικότητά σας, χωρίς τη τοποθέτησή σας στο χώρο/χρόνο, χωρίς τις τεράστιες θυσίες που κάνετε ως ρέμα ψυχής για να προβάλλετε τον εαυτό σας μέσα σε μια υλική ψευδαίσθηση που είναι περιορισμένη στο χώρο και στο χρόνο, δεν θα είχατε την ικανότητα να περιέχετε τον ενισχυμένο χώρο μέσα στον οποίο όλα τα όρια μεταξύ του Λόγου της απόλυτης και άνευ όρων αγάπης και του ρέματος της ψυχής που είναι απεριόριστο από το χώρο, αλλά σταθερά περιορισμένο μέσα στους δικούς του μεταφυσικούς περιορισμούς, θα μπορούσαν να διοχετευθούν σε αυτόν τον χώρο που μπορείτε να κρατήσετε ανοιχτό μόνο μέσα στην ενσάρκωση.

Είναι σαν να, μέσα στα μικροσκοπικά όρια μιας μικρής ζωής και μιας φαινομενικά αρκετά περιορισμένης προσωπικότητας και χαρακτήρα, κρατάτε την υψηλότερη ελπίδα του Δημιουργού να γνωρίσει τον εαυτό Του, όχι μόνο τώρα από απόψεως χώρου/χρόνου αλλά τώρα από απόψεως χρόνου/χώρου και τώρα από απόψεως ολόκληρης της δημιουργίας. Η δύναμη της θέσης σας είναι εκπληκτική από πολλές απόψεις. Είναι επίσης ότι μια οντότητα που ξυπνά από το όνειρο της Γης σε μια γνώση του ευρύτερου εαυτού της δεν έχει ιδέα για τη δύναμη που φέρει.

Γιατί είστε κατά κάποιο τρόπο σαν κουτάβια και πρέπει να μεγαλώσετε στα πόδια σας και στα αυτιά σας και στην ουρά σας. Καθώς μεγαλώνετε από έναν πνευματικά ανώριμο στοχαστή σε έναν αναζητητή που είναι ολοένα και περισσότερο αφυπνισμένος και συγκεντρωμένος και σε εγρήγορση, τα κουταβίσια πόδια σας αρχίζουν να βαστάζουν. Αρχίζετε να μεγαλώνετε σε αυτό που είστε, στον εαυτό σας, ας πούμε.

Τα είδη στρατηγικής που χρησιμοποιούνται από διάφορους αναζητητές για να εξελιχθούν όλο και περισσότερο σε μια πνευματικά ώριμη οντότητα ποικίλλουν ευρέως. Αυτός που είναι γνωστός ως J απηχεί τις ερωτήσεις πολλών πάνω στη σφαίρα σας αυτή την περίοδο, οι οποίοι χρησιμοποιούν τις αναμνήσεις τους από προηγούμενες ενσαρκώσεις για να αποκτήσουν μια μεγαλύτερη αίσθηση του ποιοι είναι, με το σκεπτικό ότι εφόσον υπάρχει τόσο λίγο από την συνολική προσωπικότητα (που το ρέμα της ψυχής έχει συγκεντρώσει) το οποίο δίνεται σε οποιαδήποτε ξεχωριστή ενσάρκωση, τότε σίγουρα, καθώς συλλέγει κανείς όλο και περισσότερες λεπτομέρειες από άλλες ενσαρκώσεις και είναι σε θέση να ενσωματώσει αυτές τις συνειδητοποιήσεις σε μια ενιαία έννοια του εαυτού, θα επωφεληθεί στην ποιότητα της γνώσης του για τον εαυτό.

Υπάρχουν εκείνοι που, όπως αυτός που είναι γνωστός ως S, έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχουν στιγμές έξω από το χρόνο που έρχονται σε κάποιον χωρίς προειδοποίηση ή προηγούμενο προγραμματισμό, μέσα στις οποίες η αίσθηση του εαυτού γίνεται ηχηρή και ξεκάθαρη. Το διανοητικό περιεχόμενο αυτής της αίσθησης του εαυτού είναι σχεδόν μηδενικό. Αυτό το μονοπάτι προς την επίγνωση του να ζει κανείς σαν αυτό που είναι, εκτείνεται πολύ περισσότερο κατά μήκος των γραμμών εκείνου του οποίου η δύναμη βρίσκεται στην άμεση αντίληψη, διαίσθηση και γνώση.

Εκτός από αυτά τα δύο μονοπάτια του να συλλαμβάνουμε όλο και περισσότερες λεπτομέρειες από τη βαθιά μνήμη και να επιτρέπουμε μια αίσθηση του εαυτού να προέρχεται από άμεση αντίληψη, είναι [άλλα μονοπάτια] πάρα πολλά για να αναφερθούν. Δεν πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο για τον πνευματικό αναζητητή να αποκτήσει μια λεπτομερή αντίληψη οποιουδήποτε μονοπατιού από τα δύο ή άλλων μονοπατιών. Αυτό που ελπίζουμε να κάνουμε καθώς σας μιλάμε είναι το να σας δώσουμε περισσότερο μια αίσθηση της κατάστασής σας. Η σημασία είτε της άμεσης αντίληψης είτε της συνειδητής ενσωμάτωσης ολοένα και περισσότερων λεπτομερειών του εαυτού ξεθωριάζει μπροστά στην συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων της ανθρωπότητάς σας.

Είστε όλα όσα υπάρχουν. Εστιάστε κάτω, διά μέσου τάξεων μεγέθους πέρα από την ικανότητά μας να το εκφράσουμε διά μέσου αυτού του οργάνου, [σε εκείνο το μέρος] όπου κατοικεί αφάνταστη δύναμη, όχι απλά σε εσάς όπως εσείς βλέπετε τον εαυτό σας ή σε εσάς όπως εμείς σας βλέπουμε, αλλά σε εσάς καθώς είστε πέρα από οποιαδήποτε περιγραφή σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Έχετε διερωτηθεί για το τι κερδίζεται και τι χάνεται, καθώς αποκτάται πνευματική επίγνωση και καθώς κανείς κατορθώνει να ζει περισσότερο σαν αυτό που είναι. Ας εξετάσουμε πρώτα τη διαδικασία που αποκαλύπτει το κέρδος.

Φθάνετε στο να γνωρίσετε τον εαυτό σας πέρα από τις λεπτομέρειες των προτιμήσεών σας και εισέρχεστε μέσα στην αίσθηση, στη μυρωδιά και στη γεύση του να είστε εσείς. Προσπαθούμε να σας ωθήσουμε πέρα από τις αισθήσεις σας, αλλά χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις που κατανοείτε για να υποδείξουμε ότι ο καθένας από εσάς είναι μια άνθιση μέσα στην αιωνιότητα που είναι εξαιρετικά μοναδική, όχι απλά σε αυτή τη μικρή ζωή, αλλά στην ευρύτερη έννοια ενός ρέματος ψυχής άπειρης εμπειρίας και ποικιλίας. Το πώς γίνεται, το ρέμα της ψυχής ενόσω χτίζει τον εαυτό του μέσα από πυκνότητα μετά από πυκνότητα και εμπειρία μετά από εμπειρία, αυτό κατά κάποιο τρόπο να παραμένει πιστό στον εαυτό του, δεν έχουμε τρόπο να το γνωρίζουμε. Παρατηρούμε μόνο ότι έτσι είναι.

Τι αποκτάτε καθώς γίνεστε περισσότερο συνειδητοί του πώς είναι το να είστε εσείς; Αποκτάτε ελευθερία και ειρήνη. Δεν έχετε ανάγκη να αμύνεστε. Δεν έχετε ανάγκη να προστατεύεστε. Δεν έχετε ανάγκη να εξηγείτε. Είσθε. Και αυτό που είστε, ο καθένας από εσάς, είναι ένα πλάσμα τέτοιας ομορφιάς, αλήθειας, αξίας και ζωής που οποιοδήποτε δοχείο λέξεων ή εννοιών κι αν επιχειρήσετε να χρησιμοποιήσετε για να πείτε, «Εγώ Είμαι και σε κρατάω εαυτέ μου, είσαι ο ένας άπειρος Δημιουργός» [είναι ανεπαρκής]. Αλλά αυτό το άπειρο, αυτή η Δημιουργό–τητα είναι μοναδική για εσάς και είναι το δώρο που δίνετε στο άπειρο Ένα. Είναι, επομένως, ανεκτίμητη.

Τι χάνετε καθώς αποκτάτε αυτό το αίσθημα της ίδιας σας της ουσίας; Κατά κάποιον τρόπο, μπορεί να ειπωθεί ότι χάνετε πολλά, γιατί καθώς γίνεστε πιο άνετοι με αυτόν τον βαθύτερο εαυτό που είστε πέραν στρέβλωσης, οι στρεβλώσεις αρχίζουν να υποχωρούν. Εκτιμάτε τον εαυτό σας επειδή είστε καλοί στο να λέτε αστεία; Αυτή η ιδιοσυγκρασία προσωπικότητας ίσως υποχωρήσει και τα αστεία με τα οποία γελάτε δεν είναι πλέον εκείνα που κάνουν τους γύρω σας να συμμετέχουν μαζί σας στο γέλιο.

Είναι σαν να ρωτάει κανείς έναν ηλικιωμένο τι έχει χάσει γερνώντας. Θα μπορούσε να πει: «Έχω χάσει την εξωτερική εμφάνισή μου, τα δόντια μου, τις αισθήσεις μου, την ικανότητά μου να αντέχω τέσσερις ώρες χωρίς να πάω τουαλέτα,» ή θα μπορούσε να πει, «Έχω χάσει τους φόβους μου, τις ανησυχίες μου, τον θυμό μου, την προκατάληψη μου, και τους περιορισμούς που μου επιβλήθηκαν από τον ίδιο τον εαυτό μου». Δεν υπάρχει αμφιβολία, φίλοι μου, ότι στη διαδικασία του να γίνετε μια πιο ώριμη οντότητα, πνευματικά μιλώντας, πράγματα θα εξαλειφτούνε από εσάς και αυτό που είστε θα φέρει λιγότερη στρέβλωση και περισσότερη αγάπη.

Εάν εκτιμάτε τις στρεβλώσεις σας και πείτε: «Είμαι αυτός που είμαι εξαιτίας αυτών των στρεβλώσεων, είτε είναι σωματικές είτε συναισθηματικές ή ιδιορρυθμίες της προσωπικότητας είτε έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα χαρίσματα ή συγκεκριμένους περιορισμούς», τότε θα αισθανθείτε την απώλεια πολλών καθώς συγκλίνετε πιο κοντά με τη συχνότητα και τη δόνηση του ενός άπειρου Δημιουργού, που είναι η Αγάπη.

Όπως αυτό το όργανο, η οποία είναι μία μυστικιστική Χριστιανή, θα το έθετε, καθώς αντιλαμβάνεστε την αγιότητα σας και το σπίτι σας στα ουράνια βασίλεια που μοιράζονται οι άγγελοι και εκείνοι που δεν έχουν κατέβει στις δονήσεις της Γης, χάνετε την ατομικότητα, η οποία μπορεί να είναι αγαπητή σε εσάς, της θέσης σας στην κοινωνία, των εξωτερικών σας ικανοτήτων, και όλων εκείνων των προτιμήσεων με τις οποίες έχετε ξεχωρίσει τον εαυτό σας από τους άλλους.

Τι είναι κέρδος και τι είναι απώλεια όταν ατενίζετε την ευκαιρία μέσα μία μικρή ζωή να διατηρήσετε ένα κανάλι ή χώρο που συνδέει την ατομικότητα με το άπειρο και που φέρνει ή μπορεί να φέρει την άπειρη αγάπη και το φως του Ενός από την πολύ ακτινοβολούσα καρδιά του μυστηρίου σε μια γερή, σταθερή ζωή, μια ζωή που περνάει διά μέσου σας χωρίς κόπο, αλλά με άπειρη και έντονη πρόθεση; Αυτή είναι η ευκαιρία σας να είστε και, σε αυτήν την ύπαρξη, να προσφέρετε το κανάλι σας, το όργανό σας, την ουσία σας, κούφια, αδειασμένη από τις λεπτομέρειες των χαρισμάτων και της προσωπικότητας, έτσι ώστε η ζωή σας και η ζωή του κόσμου σας να φωτίζεται εκ των έσω από την αγάπη.

Ρωτάτε, εν τέλει, πώς να ζούμε σαν αυτό που είμαστε; Φίλοι μου, κάθε στιγμή της ζωής σας είναι μια στιγμή κατά την οποία η δυνατότητα για ύπαρξη, για γνώση του ότι είστε μια ύπαρξη, και για κλίση προς αυτή τη γνώση με πρόθεση να υπηρετάτε, βρίσκεται σαν δώρο μπροστά σας. Θα πάρετε αυτό το δώρο αυτή τη στιγμή; Ίσως η προσοχή σας να είναι αποσπασμένη, αλλά μια άλλη στιγμή θα έρθει αμέσως, και μετά μια άλλη, και μετά μια άλλη. Και έτσι είναι. Δεν υπάρχει στιγμή στη ζωή σας ως οντότητα τρίτης πυκνότητας σε ενσάρκωση που να μην είναι εντελώς και πλήρως γεμάτη από την ευκαιρία να γνωρίσετε τον εαυτό, να αποδεχτείτε τον εαυτό, και να γίνετε ο Δημιουργός.

Φίλοι μου, μολονότι γνωρίζουμε ότι έχουμε μόλις γρατσουνίσει την επιφάνεια αυτής της μάλλον πολύ ενδιαφέρουσας ερώτησης, πιστεύουμε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να παύσουμε και να ρωτήσουμε εάν υπάρχει άλλη ερώτηση. Είμαστε αυτοί του «Q’uo».

L

Θα ήθελα να σας ζητήσω να σχολιάσετε μια θεωρία που έχω. Όταν το συνδυάζω αυτό σωστά, αρχίζω να βλέπω ότι διαφορετικές ενσαρκώσεις, διαφορετικές ζωές, είναι σαν κομμάτια ενός παζλ που ταιριάζουν μεταξύ τους με την πάροδο του χρόνου έως ότου τελικά εμφανιστεί ολόκληρο το παζλ. Κι όμως κάθε κομμάτι είναι ακόμα στο παζλ ώστε να μην υπάρχει τίποτα βιωμένο που να χάνεται. Υπάρχει διαρκές κέρδος και ανάπτυξη και [το παζλ] προστίθεται συνεχώς, προστίθεται σε αυτό που είσαι, έτσι ώστε να μην γίνεσαι μικρότερος. Γίνεσαι μεγαλύτερος. Φαίνεται αυτός να είναι ένας επαρκής τρόπος διατύπωσης αυτής της έννοιας;

Q’uo

Είμαστε αυτοί του «Q’uo», και αντιλαμβανόμαστε το ερώτημά σου, αδελφή μου, και θα απαντούσαμε με δύο τρόπους. Πρώτον, θα λέγαμε ότι, πράγματι, οι εμπειρίες μιας ενσάρκωσης και μιας άλλης και μιας άλλης και ούτω καθεξής, δημιουργούν, όντως, μια όλο και πιο λεπτομερή και αρθρωμένη έκφραση του εαυτού που είναι το ρέμα της ψυχής. Με αυτόν τον τρόπο, αδερφή μου, έχεις πράγματι δίκιο.

Με έναν άλλο τρόπο, θα επισημαίναμε ότι από τη δική μας σκοπιά, τουλάχιστον, και όπως γνωρίζετε, είναι μόνο η γνώμη μας…

[Τελειώνει η μία πλευρά της κασέτας.]

(Η Κάρλα διοχετεύει)

…είναι χρήσιμο μέσα σε μια ενσάρκωση να αποδεχτείτε την προϋπόθεση ότι αυτό που χρειάζεστε για να μάθετε και να υπηρετήσετε στο υψηλότερο και το καλύτερό σας, έχει προσφερθεί και, ως εκ τούτου, ότι δεν υπάρχει το πλεονέκτημα που μπορεί να φαίνεται ότι υπάρχει με το να συλλέξετε λεπτομέρειες άλλων ενσαρκώσεων. Το λέμε αυτό επειδή η διαδικασία του να γίνεσαι ολοένα και περισσότερο ο εαυτός είναι μια διαδικασία εξευγενισμού και απόσταξης της ουσίας. Δεν είναι ο πολλαπλασιασμός της λεπτομέρειας που ενημερώνει το βαθύτερο κομμάτι του εαυτού. Μάλλον, είναι η προθυμία του εαυτού να ανοίξει τις διαδικασίες της συγκίνησης και της αίσθησης στην απόσταξη και στον εξευγενισμό.

Ο εαυτός που είστε, τόσο μέσα στην ενσάρκωση όσο και ως ρέμα ψυχής, είναι ένας εαυτός στον οποίο υπάρχουν πολλά, πολλά στρώματα, που κινούνται προς τα κάτω μέσα από την επιφάνεια της συνείδησης, τα ανώτερα επίπεδα του υποσυνείδητου, και προς τα κάτω στις ρίζες του νου, ανάμεσα σε αυτές τις ρίζες οι πιο σημαντικές να είναι αυτές του αρχετυπικού εαυτού.

Εσείς, ως όργανο του συνδυασμού ατομικότητας και απείρου, έχετε την ικανότητα να κατοικείτε στην επιφάνεια των συναισθημάτων σας, ανταποκρινόμενοι με παρορμητικότητα και σθένος σε κάθε ένα συναίσθημα. Έχετε επίσης μια άπειρη ικανότητα να επιτρέψετε στο συναίσθημα να διεισδύσει στον συνειδητό εαυτό, στον εαυτό που ονειρεύεται, στον εαυτό που περπατά στους διαδρόμους του μύθου και της παράδοσης, και στον εαυτό που έχει αποκτήσει πρόσβαση σε αυτές τις μεγάλες οδούς συναισθημάτων που συνθέτουν το αρχετυπικό μυαλό.

Το να ζητάς από τον εαυτό να επιτρέψει στα συναισθήματα να εξευγενιστούν και να εξαγνιστούν είναι το να ζητάς από τον εαυτό να περπατήσει μέσα στη φωτιά του πόνου. Διότι αν κάποιος αμυνθεί ενάντια στον πόνο συναισθηματικού ή πνευματικού τύπου, παύει να μπορεί να εμβαθύνει σε αυτά τα πολλά, πολλά επίπεδα του εαυτού που κινούνται μέσα στον αρχετυπικό νου. Πράγματι, είναι μέσα από επαναλαμβανόμενες εμπειρίες με τόσο βαθιά οδυνηρά συναισθήματα όπως η θλίψη, ο θυμός, η ζήλια και η οργή, που γίνεται κανείς, ω τόσο αργά, ικανός να αντέξει την ομορφιά του αγνού συναισθήματος.

Όπως σε όλα τα πνευματικά πράγματα, το παράδοξο είναι ότι καθώς μπορεί κανείς να ανοιχτεί στον πόνο του να πάει βαθύτερα μέσα στη συναισθηματική του ζωή, είναι όλο και πιο ικανός να βλέπει, να αντέχει, να συγκρατεί, να αποδέχεται τα συναισθήματα της χαράς, της ευδαιμονίας και της ειρήνης. Διότι, όπως σε όλα τα επίπεδα και τρόπους κατανόησης του ενός άπειρου Δημιουργού, η ουσία είναι πάντα η αγάπη. Κατά συνέπεια, το ποτάμι της θλίψης, το ποτάμι της οργής, όλα τα ποτάμια αγνού συναισθήματος ανεξαιρέτως, οδηγούν επιτέλους στον ωκεανό της ευδαιμονίας, η οποία είναι η σταθερή κατάσταση της άπειρης αγάπης. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, τρομακτικό το να μην υπερασπίζεσαι τον εαυτό.

Δεν ενθαρρύνουμε να είστε ανυπεράσπιστοι εάν υπάρχει κάτι να υπερασπιστείτε. Δεν σας ενθαρρύνουμε να ξεπεράσετε αυτό που μπορείτε να αντέξετε. Σας ζητάμε να χαράξετε προσεκτικά όρια όταν χρειάζεται να το κάνετε, ώστε να μπορείτε να συμπεριλαμβάνετε με έναν ολοκληρωμένο και υγιή τρόπο αυτό το κέλυφος προσωπικότητας με το οποίο ήρθατε μέσα σε ενσάρκωση. Είναι καλό να προστατεύετε τη λογική σας και την αίσθηση σας του εαυτού. Είναι πολύ καλύτερα να το κάνετε αυτό και να προχωράτε πιο αργά προς την κάθαρση του συναισθήματος παρά να ζητήσετε από τον εαυτό να προχωρήσει πέρα από τα όρια που μπορεί να αντέξει.

Αλλά να ξέρετε και να είστε πεπεισμένοι στο γεγονός ότι υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια όταν τα συναισθήματα που επεξεργάζεστε είναι δύσκολα, έτσι ώστε ίσως μπορέσετε να ανοιχτείτε μόλις μια τρίχα παραπάνω και να είστε μόλις ένα μισό λιγότερο φοβισμένοι επειδή μπορείτε να νιώσετε τη βοήθεια που υπάρχει μαζί σας, που σας συντηρεί, και που θα σας επιτρέψει να αντέξετε περισσότερα.

Διότι όσο αντέχετε περισσότερο, καθώς υποφέρετε τα βάσανα σε ένα βαθύτερο επίπεδο, κατακαίτε τη στρέβλωση μακριά. Εξαγνίζετε τα συναισθήματα με τα οποία ήρθατε για να προσπαθήσετε να εξαγνίσετε. Και όταν μαθαίνετε με αυτούς τους τρόπους, αυτή η δραστηριότητα άκρως προστατευμένη. Υπάρχει η ανάγκη να αναγνωρίσετε τη βοήθεια και να ζητήσετε για τη βοήθεια, αλλά η βοήθεια είναι τόσο κοντά σας όσο και η αναπνοή σας.

Μπορούμε να σου απαντήσουμε περαιτέρω, αδερφή μου; Είμαστε αυτοί του

L

Όχι, σας ευχαριστώ. Τα λόγια σας αντηχούν με εμένα πολύ καλά.

Q’uo

Είμαστε αυτοί του «Q’uo», και σε ευχαριστούμε, αδερφή μου. Θα ρωτούσαμε αν υπάρχει ένα τελικό ερώτημα αυτή τη στιγμή. Είμαστε αυτοί του «Q’uo».

Ερωτών

Έχω ένα που συνεχίζει από το τελευταίο. Εάν κάποιος είναι σε θέση να καταφέρει να ενσωματώσει όλες τις μετενσαρκωτικές πτυχές του, θα έκανε αυτό την εκμάθηση των μαθημάτων κατά τη διάρκεια της ζωής πιο αποτελεσματική και επίσης θα έκανε την πόλωση πιο αποτελεσματική;

Q’uo

Είμαστε εκείνοι του «Q’uo», και πιστεύουμε ότι αντιλαμβανόμαστε το ερώτημά σου, αδελφέ μου. Η προσθήκη λεπτομέρειας από διάφορες ενσαρκώσεις σε αυτή που είναι γνωστή ως η ενσάρκωση μέσα στην οποία βιώνετε τον χρόνο και τον χώρο μπορεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, να διευκρινίσει ζητήματα που είναι αινιγματικά. Και είναι ίσως επειδή είναι καιρός για μια διευκρίνιση τέτοιων ζητημάτων που αναμνήσεις μιας προηγούμενης ενσάρκωσης θα διαπερνούσαν. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια θετική πτυχή στην εργασία με ενσαρκώσεις εκτός από αυτή στην οποία βιώνετε τώρα τη ζωή.

Ωστόσο, αδελφέ μου, υπάρχει ένας αντίστοιχος περιορισμός που προκαλείται από την εκτίμηση των λεπτομερειών άλλων ενσαρκώσεων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε ενσάρκωση είναι ένα σύνολο από μόνη της. Η οντότητα που ήσασταν σε οποιαδήποτε άλλη ενσάρκωση θα ήταν αγνώριστη για εσάς από τη σκοπιά μιας προσωπικότητας, ή όπως θα μπορούσε να πει αυτό το όργανο, ενός κελύφους προσωπικότητας. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε ενσαρκωτική ευκαιρία, έχετε πάρει από ένα άπειρο απόθεμα χαρακτηριστικών, χαρισμάτων και περιορισμών και προηγούμενων συσχετισμών ένα μικροσκοπικό τμήμα του συνόλου και έχετε δημιουργήσει για τον εαυτό σας μια περσόνα, ένα άβαταρ ², αν προτιμάτε.

Για να παίξει το άβαταρ σας ένα αγνό παιχνίδι, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά την ουσία του. Η δύναμη των πρόσθετων λεπτομερειών να αποσπούν την προσοχή του εαυτού μέσα σε αυτήν την ενσάρκωση από έναν πλήρη σεβασμό για την ουσία του όταν είναι σε αυτήν την ενσάρκωση είναι μεταβλητή, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι χρήσιμο να αποδεσμεύσετε τις λεπτομέρειες άλλων ενσαρκώσεων—όχι τη γνώση σας αυτών—εάν έχουν έρθει σε εσάς και είναι δίκαια ένα κομμάτι αυτού που γνωρίζετε. Αντίθετα, θα σας προτείναμε να τις απελευθερώσετε από τον περιοριστικό χαρακτήρα της προσπάθειας να τις διαμορφώσετε σε ένα μεγαλύτερο ον που σας λέει περισσότερα από όσα θα ανακαλύψετε όταν, όπως είπε ο γνωστός ως «S», καθίσετε στο φως του ήλιου και ξαφνικά συνειδητοποιήσετε τον εαυτό σας.

Φίλοι μου, είναι με λύπη που διαχωριζόμαστε από σας, γιατί έχουμε απολαύσει πολύ αυτή τη συνομιλία και την ομορφιά και το θάρρος των ψυχών σας. Και ο ιερός χώρος που έχουν φτιάξει είναι φοβερός.

Σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε που μας καλέσατε. Ευχαριστίες σε αυτό το όργανο που συνεργάστηκε μαζί μας. Ευχαριστίες στον έναν άπειρο Δημιουργό, τον οποίο εσείς και εμείς όλοι υπηρετούμε, για αυτήν την ευκαιρία να είμαστε μαζί στην αγάπη Του και στο φως Του. Είμαστε γνωστοί σε εσάς ως εκείνοι της αρχής του «Q’uo». Σας αφήνουμε, όπως σας βρήκαμε, στην αγάπη και στο φως του ενός άπειρου Δημιουργού. «Adonai».