Είμαι ο Ρα. Σας χαιρετίζω με την αγάπη και με το φως του Ενός Άπειρου Δημιουργού. Επικοινωνούμε τώρα.

Έχω μια ερώτηση σχετικά με την εξισορρόπηση. Είναι αρκετά μακροσκελής, και θα την αντιγράψουμε απευθείας στο βιβλίο όπως είναι. Αν μπορείτε να την απαντήσετε χωρίς εγώ να τη διαβάσω, θα μπορούσε να εξοικονομηθεί χρόνος, ειδάλλως θα τη διαβάσω.

Είμαι ο Ρα. Κατανοούμε την επιθυμία σας να διατηρήσετε την ευκαιρία σας. Ωστόσο, μια περίληψη του ερωτήματος θα ήταν καλή. Διότι αν απαντήσουμε σε ένα νοητικά ζητούμενο ερώτημα, το ερώτημα αυτό δεν θα πρέπει να δημοσιευθεί. Εάν επιθυμείτε η απάντηση αυτή να είναι μόνο για ιδιωτική χρήση, θα προχωρήσουμε.

Απλώς θα την διαβάσω πολύ γρήγορα, την ερώτηση, τότε.

Θα κάνω μια δήλωση και θα σας ζητήσω να σχολιάσετε τον βαθμό ακρίβειάς της. Υποθέτω ότι η ισορροπημένη οντότητα δεν θα ταλαντευόταν ούτε προς θετικά ούτε προς αρνητικά συναισθήματα από οποιαδήποτε κατάσταση με την οποία θα μπορούσε να έρθει αντιμέτωπη. Παραμένοντας μη συναισθηματική σε οποιαδήποτε κατάσταση, η ισορροπημένη οντότητα μπορεί να διακρίνει με σαφήνεια τις κατάλληλες και αναγκαίες ανταποκρίσεις σε αρμονία με τον Νόμο του Ενός για κάθε κατάσταση.

Οι περισσότερες οντότητες στον πλανήτη μας βρίσκονται ασυνείδητα παγιδευμένες σε κάθε συναισθηματική κατάσταση με την οποία έρχονται σε επαφή σύμφωνα με τις δικές τους μοναδικές προκαταλήψεις. Και, εξαιτίας αυτών των προκαταλήψεων, δεν είναι σε θέση να διακρίνουν καθαρά τις ευκαιρίες διδασκαλίας/εκμάθησης και την κατάλληλη ανταπόκριση σε κάθε συναισθηματική κατάσταση και πρέπει, επομένως, μέσα από μια διαδικασία πολλών δοκιμών και λαθών και υπομένοντας τον επακόλουθο πόνο, να επαναλάβουν τέτοιες καταστάσεις πολλές, πολλές φορές μέχρι να αποκτήσουν συνειδητή επίγνωση της ανάγκης να εξισορροπήσουν τα ενεργειακά τους κέντρα και κατά συνέπεια τις ανταποκρίσεις και συμπεριφορές τους.

Μόλις ένα άτομο αποκτήσει συνειδητή επίγνωση της ανάγκης να εξισορροπήσει τα ενεργειακά του κέντρα και τις ανταποκρίσεις του, το επόμενο βήμα είναι να επιτρέψει στις κατάλληλα θετικές ή αρνητικές ανταποκρίσεις σε συναισθηματικές καταστάσεις να ρέουν ομαλά μέσα από την ύπαρξή του χωρίς να διατηρούν κανέναν από τους συναισθηματικούς χρωματισμούς, αφότου έχει παρατηρηθεί συνειδητά και αφεθεί να ρέει μέσα από την ύπαρξή του. Και υποθέτω ότι αυτή η ικανότητα συνειδητής παρατήρησης της θετικά ή αρνητικά φορτισμένης ενέργειας που ρέει μέσα από το ον μπορεί να ενισχυθεί μέσω της εφαρμογής των ασκήσεων εξισορρόπησης που μας έχετε δώσει, με αποτέλεσμα την επίτευξη ισορροπίας για την οντότητα, η οποία θα της επιτρέψει να παραμείνει μη συναισθηματική και μη στρεβλωμένη ως προς τον Νόμο του Ενός σε οποιαδήποτε κατάσταση, όπως περίπου ο αντικειμενικός θεατής της τηλεοπτικής ταινίας.

Είναι αυτό σωστό;

Είμαι ο Ρα. Αυτή είναι μια λανθασμένη εφαρμογή της εξισορρόπησης την οποία έχουμε συζητήσει. 1 Η άσκηση της βίωσης των συναισθημάτων πρώτα και στη συνέχεια της συνειδητής ανακάλυψης των αντιθέσεών τους μέσα στο ον έχει ως στόχο της όχι την ομαλή ροή των συναισθημάτων, τόσο των θετικών όσο και των αρνητικών, παραμένοντας ακλόνητος, αλλά μάλλον τον στόχο του να γίνεις ακλόνητος. Αυτό είναι ένα απλούστερο αποτέλεσμα και χρειάζεται πολλή εξάσκηση, θα λέγαμε.

Ο καταλύτης της εμπειρίας λειτουργεί προκειμένου να συμβούν οι εκμαθήσεις/διδασκαλίες αυτής της πυκνότητας. Ωστόσο, αν φανεί στο ον μια ανταπόκριση, ακόμη και αν αυτή απλώς παρατηρηθεί, η οντότητα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τον καταλύτη για εκμάθηση/διδασκαλία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ο καταλύτης δεν είναι πλέον απαραίτητος. Συνεπώς, αυτή η πυκνότητα δεν είναι πλέον απαραίτητη.

Αυτό δεν είναι αδιαφορία ή αντικειμενικότητα, αλλά μια εκλεπτυσμένα κουρδισμένη συμπόνια και αγάπη που βλέπει όλα τα πράγματα ως αγάπη. Αυτή η θεώρηση δεν προκαλεί καμία ανταπόκριση λόγω καταλυτικών αντιδράσεων. Έτσι η οντότητα είναι πλέον σε θέση να γίνει συν-Δημιουργός των βιωματικών συμβάντων. Αυτή είναι η πιο αληθινή ισορροπία.

Θα προσπαθήσω να κάνω μια αναλογία.

Αν ένα ζώο, ας πούμε ένας ταύρος σε ένα μαντρί, σου επιτεθεί επειδή έχεις περιπλανηθεί μέσα στο μαντρί του, απομακρύνεσαι ταχύτατα από μπροστά του, αλλά δεν τον κατηγορείς. Ή, δεν έχεις ιδιαίτερη συναισθηματική ανταπόκριση εκτός από την ανταπόκριση του φόβου ότι μπορεί να σε βλάψει.

Ωστόσο, αν συναντήσεις έναν άλλο εαυτό στην επικράτειά του και αυτός σου επιτεθεί, η ανταπόκρισή σου μπορεί να είναι περισσότερο συναισθηματικής φύσης δημιουργώντας φυσικές σωματικές ανταποκρίσεις. Έχω δίκιο υποθέτοντας ότι όταν η ανταπόκρισή σου στο ζώο και στον άλλο-εαυτό, βλέποντας και τους δύο ως τον Δημιουργό, και αγαπώντας και τους δύο, και κατανοώντας ότι η πράξη τους να σου επιτεθούν είναι η πράξη της ελεύθερης βούλησής τους, τότε έχεις εξισορροπήσει σωστά τον εαυτό σου σε αυτόν τον τομέα; Είναι αυτό σωστό;

Είμαι ο Ρα. Αυτό είναι βασικά σωστό. Ωστόσο, η ισορροπημένη οντότητα θα δει στη φαινομενική επίθεση ενός άλλου-εαυτού τις αιτίες αυτής της πράξης οι οποίες είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, μιας πιο σύνθετης φύσης από ό,τι η αιτία της επίθεσης του ταύρου δεύτερης πυκνότητας, όπως ήταν το παράδειγμά σας. Έτσι, αυτή η ισορροπημένη οντότητα θα ήταν ανοιχτή σε πολύ περισσότερες ευκαιρίες για υπηρεσία σε έναν άλλον-εαυτό τρίτης πυκνότητας.

Θα ένιωθε μια απόλυτα ισορροπημένη οντότητα μια συναισθηματική ανταπόκριση όταν δέχεται επίθεση από τον άλλο-εαυτό;

Είμαι ο Ρα. Αυτό είναι σωστό. Η ανταπόκριση είναι η αγάπη.

Στην ψευδαίσθηση που εμείς βιώνουμε τώρα είναι δύσκολο να διατηρηθεί αυτή η ανταπόκριση, ειδικά αν η επίθεση της οντότητας έχει ως αποτέλεσμα σωματικό πόνο, αλλά υποθέτω ότι αυτή η ανταπόκριση θα πρέπει να διατηρηθεί ακόμη και εν μέσω φυσικής απώλειας ζωής ή ακραίου πόνου. Είναι αυτό σωστό;

Είμαι ο Ρα. Αυτό είναι σωστό και επιπλέον είναι μείζονος, ή κύριας, σημασίας για την κατανόηση, θα λέγαμε, της αρχής της ισορροπίας. Η ισορροπία δεν είναι αδιαφορία, αλλά μάλλον ο παρατηρητής που δεν τυφλώνεται από οποιαδήποτε συναισθήματα διαχωρισμού, αλλά μάλλον διακατέχεται πλήρως από αγάπη.

Στην προηγούμενη συνεδρία κάνατε τη δήλωση ότι, “Εμείς (δηλαδή ο Ρα) περάσαμε πολύ χρόνο/χώρο στην πέμπτη πυκνότητα εξισορροπώντας την έντονη συμπόνια που αποκτήθηκε στην τέταρτη πυκνότητα”. Θα μπορούσατε να επεκταθείτε πάνω σε αυτή την έννοια σε σχέση με αυτό που μόλις συζητούσαμε;

Είμαι ο Ρα. Η τέταρτη πυκνότητα, όπως έχουμε πει, βρίθει συμπόνιας. Αυτή η συμπόνια είναι ανόητη όταν ιδωθεί μέσα από τα μάτια της σοφίας. Είναι η σωτηρία της τρίτης πυκνότητας, αλλά δημιουργεί μια αναντιστοιχία στην απώτερη ισορροπία της οντότητας.

Έτσι εμείς, ως σύμπλεγμα κοινωνικής μνήμης τέταρτης πυκνότητας, είχαμε την τάση προς τη συμπόνια ακόμη και ως το μαρτύριο για να βοηθήσουμε άλλους-εαυτούς. Όταν επετεύχθη η συγκομιδή πέμπτης πυκνότητας, διαπιστώσαμε ότι σε αυτό το δονητικό επίπεδο μπορούσαν να φανούν ελαττώματα στην αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας αμείωτης συμπόνιας. Ξοδέψαμε πολύ χρόνο/χώρο σε περισυλλογή εκείνων των τρόπων του Δημιουργού που διαποτίζουν την αγάπη με σοφία.

Θα ήθελα να προσπαθήσω να κάνω μια αναλογία γι’ αυτό στην τρίτη πυκνότητα.

Πολλές οντότητες εδώ αισθάνονται μεγάλη συμπόνια προς την ανακούφιση των φυσικών προβλημάτων άλλων-εαυτών τρίτης πυκνότητας, παρέχοντάς τους βοήθεια με πολλούς τρόπους, φέρνοντάς τους φαγητό αν υπάρχει πείνα—όπως υπάρχει τώρα στα Αφρικανικά έθνη—φέρνοντάς τους φάρμακα αν πιστεύουν ότι χρειάζονται ιατρική περίθαλψη, και όντας ανιδιοτελείς σε όλες αυτές τις υπηρεσίες σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Αυτό δημιουργεί μια πόλωση, ή δόνηση, που είναι σε αρμονία με την πράσινη ακτίνα ή τέταρτη πυκνότητα. Ωστόσο, δεν είναι ισορροπημένη με την κατανόηση της πέμπτης πυκνότητας ότι αυτές οι οντότητες βιώνουν καταλύτη, και μια πιο ισορροπημένη φροντίδα για τις ανάγκες τους θα ήταν να τους παρασχεθεί η απαραίτητη εκμάθηση για να φτάσουν στην κατάσταση επίγνωσης της τέταρτης πυκνότητας παρά να τους παρασχεθεί φροντίδα για τις φυσικές τους ανάγκες αυτή τη στιγμή. Είναι αυτό σωστό;

Είμαι ο Ρα. Αυτό είναι λανθασμένο. Σε ένα σύμπλεγμα νου/σώματος/πνεύματος που λιμοκτονεί, η κατάλληλη ανταπόκριση είναι η σίτιση του σώματος. Μπορείτε να εξάγετε συμπεράσματα από αυτό.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, έχετε δίκιο στην υπόθεση σας ότι η ανταπόκριση της πράσινης ακτίνας δεν είναι τόσο εκλεπτυσμένη όσο εκείνη που έχει διαποτιστεί με σοφία. Αυτή η σοφία επιτρέπει στην οντότητα να εκτιμήσει τη συμβολή της στην πλανητική συνείδηση με την ποιότητα της ύπαρξής της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη δραστηριότητα ή τη συμπεριφορά που προσδοκά αποτελέσματα επάνω στα ορατά επίπεδα.

Τότε γιατί έχουμε το ακραίο πρόβλημα της πείνας, γενικά, στην περιοχή της Αφρικής αυτή τη στιγμή; Είναι αυτό … υπάρχει κάποιος μεταφυσικός λόγος γι’ αυτό, ή είναι καθαρά τυχαίο φαινόμενο;

Είμαι ο Ρα. Η πρότερη υπόθεσή σας ήταν σωστή όσον αφορά την καταλυτική δράση αυτής της πείνας και κακής υγείας. Ωστόσο, είναι εντός της ελεύθερης βούλησης μιας οντότητας να ανταποκριθεί σε αυτή τη δυσχερή κατάσταση των άλλων-εαυτών, και η προσφορά των απαραίτητων τροφίμων και ουσιών είναι μια κατάλληλη ανταπόκριση εντός του πλαισίου των μαθημάτων/διδασκαλιών σας αυτή τη στιγμή, τα οποία περιλαμβάνουν την αυξανόμενη αίσθηση της αγάπης για, και υπηρεσίας προς, τους άλλους-εαυτούς.

Ποια είναι η διαφορά όσον αφορά την ενεργοποίηση των ενεργειακών κέντρων μεταξύ ενός ατόμου που καταπιέζει συναισθηματικά φορτισμένες ανταποκρίσεις σε συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις και του ατόμου που είναι ισορροπημένο και, ως εκ τούτου, πραγματικά ακλόνητο από συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις;

Είμαι ο Ρα. Αυτό το ερώτημα περιέχει μια λανθασμένη υπόθεση. Για την πραγματικά ισορροπημένη οντότητα καμία κατάσταση δεν θα ήταν συναισθηματικά φορτισμένη. Με αυτό κατανοητό, μπορούμε να πούμε τα εξής:

Η καταπίεση των συναισθημάτων αποπολώνει την οντότητα στο βαθμό που αυτή επιλέγει στη συνέχεια να μην χρησιμοποιεί την καταλυτική δράση του παρόντος χώρου/χρόνου με αυθόρμητο τρόπο, αμβλύνοντας έτσι τα ενεργειακά κέντρα. Υπάρχει, ωστόσο, κάποια πόλωση προς το θετικό εάν η αιτία αυτής της καταπίεσης είναι η μέριμνα για άλλους-εαυτούς.

Η οντότητα που έχει δουλέψει αρκετό καιρό με τον καταλύτη ώστε να είναι σε θέση να αισθάνεται τον καταλύτη αλλά να μην βρίσκει απαραίτητη την έκφραση αντιδράσεων δεν είναι ακόμη ισορροπημένη αλλά δεν υφίσταται καμία αποπόλωση λόγω της διαφάνειας του βιωματικού της συνεχούς. Έτσι, η σταδιακή αύξηση της ικανότητας να παρατηρεί κανείς τις αντιδράσεις του και να γνωρίζει τον εαυτό του θα τον φέρνει όλο και πιο κοντά σε μια πραγματική ισορροπία. Ζητείται και προτείνεται υπομονή, διότι ο καταλύτης είναι έντονος επάνω στο πεδίο σας, και η χρήση του πρέπει να εκτιμηθεί σε βάθος χρόνου συνεπούς εκμάθησης/διδασκαλίας.

Πώς μπορεί ένα άτομο να γνωρίζει πότε είναι ακλόνητο από μια συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση, ή αν καταπιέζει τη ροή των συναισθημάτων, ή αν είναι σε ισορροπία και πραγματικά ακλόνητο;

Είμαι ο Ρα. Έχουμε μιλήσει γι’ αυτό το σημείο. Επομένως, θα επαναλάβουμε εν συντομία ότι για την ισορροπημένη οντότητα καμία κατάσταση δεν έχει συναισθηματική φόρτιση, αλλά είναι απλώς μια κατάσταση όπως κάθε άλλη, στην οποία η οντότητα μπορεί ή όχι να παρατηρήσει μια ευκαιρία να προσφέρει υπηρεσία. Όσο πιο κοντά έρχεται μια οντότητα σε αυτή τη στάση, τόσο πιο κοντά βρίσκεται στην ισορροπία.

Μπορείτε να σημειώσετε ότι δεν είναι σύστασή μας οι αντιδράσεις προς τον καταλύτη να καταπιέζονται ή να καταστέλλονται, εκτός εάν αυτές οι αντιδράσεις θα αποτελούσαν ένα εμπόδιο που δεν συνάδει με το Νόμο του Ενός προς έναν άλλο-εαυτό. Είναι πολύ, πολύ καλύτερο να αφήσετε την εμπειρία να εκφραστεί, ώστε η οντότητα να μπορέσει στη συνέχεια να κάνει πληρέστερη χρήση αυτού του καταλύτη.

Πώς μπορεί ένα άτομο να εκτιμήσει ποια ενεργειακά κέντρα μέσα στην ύπαρξή του είναι ενεργοποιημένα και δεν χρειάζονται άμεσα περαιτέρω προσοχή, και ποια ενεργειακά κέντρα δεν είναι ενεργοποιημένα και χρειάζονται άμεση προσοχή;

Είμαι ο Ρα. Οι σκέψεις μιας οντότητας, τα συναισθήματα ή αισθήματά της, και λιγότερο απ’ όλα η συμπεριφορά της, είναι οι ενδείξεις για τη διδασκαλία/εκμάθηση του εαυτού από τον εαυτό. Κατά την ανάλυση των εμπειριών ενός ημερήσιου κύκλου μια οντότητα μπορεί να αξιολογήσει τι θεωρεί ότι είναι ακατάλληλες σκέψεις, συμπεριφορές, συναισθήματα, και αισθήματα.

Εξετάζοντας αυτές τις ακατάλληλες δραστηριότητες των συμπλεγμάτων νου, σώματος, και πνεύματος, η οντότητα μπορεί στη συνέχεια να τοποθετήσει αυτές τις στρεβλώσεις στην κατάλληλη δονητική ακτίνα και έτσι να δει πού χρειάζεται δουλειά.

Στην τελευταία συνεδρία είπατε: “Ο εαυτός, αν είναι συνειδητός σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό του τρόπου λειτουργίας του καταλύτη της νηστείας, και των τεχνικών του προγραμματισμού, μπορεί, μέσω της συγκέντρωσης της θέλησης και της ικανότητας της πίστης και μόνο, να προκαλέσει επαναπρογραμματισμό χωρίς την αναλογία της νηστείας, της δίαιτας, ή άλλων ανάλογων πειθαρχιών του σωματικού συμπλέγματος”.

Ποιες είναι οι τεχνικές προγραμματισμού που χρησιμοποιεί ο ανώτερος εαυτός για να εξασφαλίσει ότι τα επιθυμητά μαθήματα μαθαίνονται ή επιχειρούνται από τον εαυτό της τρίτης πυκνότητας στο ενσαρκωτικό μας εργαστήριο τρίτης πυκνότητας;

Είμαι ο Ρα. Υπάρχει μόνο μία τεχνική για αυτή την ανάπτυξη, ή καλλιέργεια, της θέλησης και της πίστης, και αυτή είναι η εστίαση της προσοχής. Το εύρος προσοχής αυτών που εσείς αποκαλείτε παιδιά θεωρείται μικρό. Το πνευματικό εύρος προσοχής των περισσότερων από τους ανθρώπους σας είναι αυτό του παιδιού. Συνεπώς, είναι ζήτημα επιθυμίας να γίνει κανείς ικανός να συλλέγει την προσοχή του και να την κρατάει επάνω στον επιθυμητό προγραμματισμό.

Αυτό, όταν συνεχίζεται, ενισχύει τη θέληση. Η όλη δραστηριότητα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν υπάρχει πίστη ότι ένα αποτέλεσμα αυτής της πειθαρχίας είναι εφικτό.

Μπορείτε να αναφέρετε κάποιες ασκήσεις που βοηθούν στην αύξηση του εύρους της προσοχής;

Είμαι ο Ρα. Τέτοιες ασκήσεις είναι κοινές μεταξύ των πολλών μυστικιστικών παραδόσεων των οντοτήτων σας. Ο οραματισμός ενός σχήματος και ενός χρώματος που είναι προσωπικής ποιότητας έμπνευσης για τον διαλογιζόμενο είναι η καρδιά αυτού που εσείς θα αποκαλούσατε τις θρησκευτικές πτυχές αυτού του είδους οραματισμού.

Ο οραματισμός απλών σχημάτων και χρωμάτων που δεν έχουν καμία έμφυτη ποιότητα έμπνευσης στην οντότητα αποτελούν τη βάση γι’ αυτό που εσείς μπορεί να αποκαλείτε τις μαγικές παραδόσεις σας.

Το αν θα απεικονίσετε το τριαντάφυλλο ή τον κύκλο δεν είναι σημαντικό. Ωστόσο, προτείνεται η επιλογή του ενός ή του άλλου μονοπατιού προς τον οραματισμό προκειμένου να εξασκηθεί αυτή η ικανότητα. Αυτό οφείλεται στην προσεκτική διάταξη των σχημάτων και των χρωμάτων που έχουν περιγραφεί ως οραματισμοί από όσους είναι βαθιά ριζωμένοι στη μαγική παράδοση.

Ως νέος εκπαιδεύτηκα στις μηχανικές επιστήμες, οι οποίες περιλαμβάνουν την ανάγκη για τρισδιάστατο οραματισμό για τις διαδικασίες του σχεδιασμού. Θα ήταν αυτό χρήσιμο ως υπόβαθρο για το είδος οραματισμού για το οποίο μιλάτε, ή δεν θα είχε καμία αξία;

Είμαι ο Ρα. Για εσάς, τον ερωτώντα, αυτή η εμπειρία ήταν πολύτιμη. Για μια λιγότερο ευαισθητοποιημένη οντότητα αυτό δεν θα απέφερε την κατάλληλη αύξηση συγκεντρωτικής ενέργειας.

Τότε η λιγότερο ευαισθητοποιημένη οντότητα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει— Τι θα πρέπει να χρησιμοποιήσει για την κατάλληλη ενέργεια;

Είμαι ο Ρα. Στο λιγότερο ευαισθητοποιημένο άτομο η επιλογή εικόνων προσωπικής έμπνευσης είναι κατάλληλη, είτε αυτή η έμπνευση είναι το τριαντάφυλλο, που είναι τέλειας ομορφιάς, ο σταυρός, που είναι η τέλεια θυσία, ο Βούδας, που είναι το Παν-όν σε Ένα, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να εμπνεύσει το άτομο.

Είχα μια εμπειρία σε διαλογισμό (για την οποία μίλησα προηγουμένως) 2, η οποία ήταν πολύ βαθιά, πριν από είκοσι περίπου χρόνια, λίγο λιγότερο. Ποιες πειθαρχίες θα ήταν πιο εφαρμόσιμες για την αναδημιουργία αυτής της κατάστασης και αυτού του είδους εμπειρίας;

Είμαι ο Ρα. Η εμπειρία σας θα ήταν καλύτερο να προσεγγιστεί από την τελετουργική μαγική στάση. Ωστόσο, ο περιπλανώμενος ή ο ειδήμων θα έχει το μακράν μεγαλύτερο δυναμικό για αυτού του είδους την εμπειρία, η οποία, όπως έχετε αναλύσει αναμφίβολα ότι ισχύει, είναι μία εμπειρία αρχετυπικής φύσεως, μία εμπειρία που ανήκει στις ρίζες της κοσμικής συνείδησης.

Είχε αυτό κάποια σχέση με τη Χρυσή Αυγή στην τελετουργική μαγεία;

Είμαι ο Ρα. Η σχέση ήταν συμβατότητα.

Τότε προσπαθώντας να αναπαραγάγω αυτή την εμπειρία, θα ήταν καλύτερα να ακολουθήσω τις πρακτικές του Τάγματος της Χρυσής Αυγής για την αναπαραγωγή αυτής της εμπειρίας;

Είμαι ο Ρα. Το να προσπαθήσει κανείς να αναπαραγάγει μια μυητική εμπειρία είναι το να κινηθεί, θα λέγαμε, προς τα πίσω. Ωστόσο, η πρακτική αυτής της μορφής υπηρεσίας προς τους άλλους είναι κατάλληλη στην περίπτωσή σας, δουλεύοντας με τους συνεργάτες σας. Δεν είναι καλό για τις θετικά πολωμένες οντότητες να εργάζονται μόνες τους. Οι λόγοι γι’ αυτό είναι προφανείς.

Τότε αυτή η εμπειρία ήταν μια μορφή μύησης; Είναι αυτό σωστό;

Είμαι ο Ρα. Ναι.

Σας ευχαριστούμε. Χρησιμοποιώντας τη σχέση διδασκαλίας/εκμάθησης του γονέα προς το παιδί του, τι είδους πράξεις θα καταδείκνυαν την ενεργοποίηση κάθε ενεργειακού κέντρου με τη σειρά από το κόκκινο έως το βιολετί;

Είμαι ο Ρα. Αυτό θα είναι το τελευταίο πλήρες ερώτημα αυτής της εργασίας.

Η οντότητα, παιδί ή ενήλικας, όπως εσείς την αποκαλείτε, δεν είναι ένα όργανο προς παίξιμο. Το κατάλληλο μέσο διδασκαλίας/εκμάθησης του γονέα προς το παιδί είναι η ανοιχτόκαρδη ύπαρξη του γονέα και η πλήρης αποδοχή της ύπαρξης του παιδιού. Αυτό θα περιλαμβάνει οποιοδήποτε υλικό έχει φέρει η οντότητα του παιδιού στην εμπειρία ζωής σε αυτό το πεδίο.

Υπάρχουν δύο πράγματα που είναι ιδιαίτερα σημαντικά σε αυτή τη σχέση, πέραν της βασικής αποδοχής του παιδιού από τον γονέα.

Πρώτον, η εμπειρία των όποιων μέσων χρησιμοποιεί ο γονέας για να λατρεύει και να δίνει ευχαριστίες στον Ένα Άπειρο Δημιουργό θα πρέπει, αν είναι δυνατόν, να μοιράζεται με την οντότητα του παιδιού επί καθημερινής βάσης, όπως εσείς θα λέγατε.

Δεύτερον, η συμπόνια του γονέα προς το παιδί μπορεί κάλλιστα να μετριάζεται από την κατανόηση ότι η οντότητα του παιδιού θα πρέπει να μάθει τις προκαταλήψεις της υπηρεσίας προς τους άλλους ή της υπηρεσίας προς τον εαυτό από τον γονικό άλλο-εαυτό. Αυτός είναι ο λόγος που κάποια πειθαρχία είναι κατάλληλη στη διδασκαλία/εκμάθηση. Αυτό δεν εφαρμόζεται στην ενεργοποίηση οποιουδήποτε συγκεκριμένου ενεργειακού κέντρου, διότι κάθε οντότητα είναι μοναδική, και κάθε σχέση με τον εαυτό και τον άλλο-εαυτό διπλά μοναδική. Οι κατευθυντήριες γραμμές που δόθηκαν είναι μόνο γενικές για το λόγο αυτό.

Υπάρχει κάποιο σύντομο ερώτημα πριν αποχωρήσουμε από αυτό το όργανο;

Αν αυτό δεν είναι αρκετά σύντομο, μην μπείτε στον κόπο να απαντήσετε. Αλλά πρώτα, απλώς αναρωτήθηκα αν ορισμένα μέλη αφαιρούνται πάντα—τα ίδια μέλη αφαιρούνται—στους ακρωτηριασμούς των βοοειδών, και αν αυτό σχετίζεται με τα ενεργειακά κέντρα, και γιατί αυτά τα μέλη, αυτά τα συγκεκριμένα μέλη, αφαιρέθηκαν. Αλλά αν αυτή είναι μια υπερβολικά μακροσκελής απάντηση, θα ρωτήσω απλώς αν υπάρχει οτιδήποτε που μπορούμε να κάνουμε για να καταστήσουμε το όργανο πιο άνετο ή να βελτιώσουμε την επαφή;

Είμαι ο Ρα. Θα ήταν καλό να απαντήσουμε στο ερώτημα σε μια άλλη εργασία. Το όργανο είναι καλά.

Είμαι ο Ρα. Σας αφήνω, φίλοι μου, στην αγάπη και το φως του Άπειρου Δημιουργού. Προχωρήστε, λοιπόν, αγαλλιάζοντας στη δύναμη και την ειρήνη του Ενός Άπειρου Δημιουργού. «Adonai».

  1. Συζητήθηκε στο #5.2. ↩

  2. Στο #34.3. ↩