Είμαι ο Ρα. Σας χαιρετίζω με την αγάπη και με το φως του Ενός Άπειρου Δημιουργού. Επικοινωνούμε τώρα.

Στην προηγούμενη συνεδρία δηλώσατε ότι “ο άλλος τύπος εμπειρίας είναι αυτός των τέταρτων, πέμπτων, και έκτων πυκνοτήτων άλλων γαλαξιών, και μερικών εντός του δικού σας γαλαξία, οι οποίες έχουν μάθει τις απαραίτητες πειθαρχίες της προσωπικότητας για να βλέπουν το σύμπαν ως ένα ον, και, ως εκ τούτου, είναι σε θέση να προχωρούν από τόπο σε τόπο μέσω της σκέψης και μόνο, υλοποιώντας το απαραίτητο σκάφος”.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω όταν λέτε “τέταρτων, πέμπτων, και έκτων πυκνοτήτων άλλων γαλαξιών, και μερικών εντός του δικού σας γαλαξία”, δηλώνετε εδώ ότι περισσότερες από τις οντότητες σε άλλους γαλαξίες έχουν αναπτύξει τις ικανότητες της προσωπικότητας απ’ ό,τι έχουν σε αυτόν τον γαλαξία για αυτό τον τύπο, ας πούμε, μετακίνησης; Χρησιμοποιώ τον όρο γαλαξίας όσον αφορά το φακοειδές σχήμα των 250 δισεκατομμυρίων άστρων.

Είμαι ο Ρα. Για άλλη μια φορά έχουμε χρησιμοποιήσει μια έννοια γι’ αυτόν τον όρο, γαλαξία, που δεν εμπίπτει στο λεξιλόγιό σας αυτή τη στιγμή, αν θέλετε να το πείτε έτσι. Αναφερθήκαμε στο αστρικό σας σύστημα.

Είναι λανθασμένο να υποθέτετε ότι άλλα αστρικά συστήματα είναι πιο ικανά να χειρίζονται τις διαστάσεις από ό,τι το δικό σας. Είναι απλώς ότι υπάρχουν πολλά άλλα συστήματα εκτός από το δικό σας.

Σας ευχαριστούμε. Νομίζω ότι ενδεχομένως βρίσκομαι σε ένα σημαντικό σημείο εδώ, διότι μου φαίνεται ότι το μεγάλο έργο στην εξέλιξη είναι η πειθαρχία της προσωπικότητας, και φαίνεται ότι έχουμε δύο είδη μετακίνησης στο σύμπαν, ένα που προέρχεται από τις πειθαρχίες της προσωπικότητας, και το άλλο που προέρχεται από αυτό που αποκαλείτε το φαινόμενο της σφεντόνας. Δεν θα αναφερθώ καν στις υπό του φωτός ταχύτητες, διότι δεν το θεωρώ πολύ σημαντικό. Και θεωρώ αυτό το υλικό σημαντικό μόνο σε σχέση με το γεγονός ότι διερευνούμε την πειθαρχία της προσωπικότητας.

Είναι η χρήση του φαινομένου της σφεντόνας για μετακίνηση—είναι αυτό, αυτό που θα μπορούσατε να αποκαλέσετε ένα διανοητικό, ή ένα αριστερού εγκεφάλου, είδος εμπλοκής της κατανόησης και όχι ένα δεξιού εγκεφάλου είδος;

Είμαι ο Ρα. Η αντίληψή σας σε αυτό το σημείο είναι εκτεταμένη. Διεισδύετε την εξωτερική διδασκαλία. Προτιμούμε να μη χρησιμοποιούμε την ορολογία του δεξιού και του αριστερού εγκεφάλου λόγω των ανακριβειών αυτής της ορολογίας. Ορισμένες λειτουργίες είναι επαναλαμβανόμενες ή περιττές και στους δύο λοβούς, και επιπλέον, για ορισμένες οντότητες οι λειτουργίες του δεξιού και του αριστερού είναι ανεστραμμένες. Ωστόσο, η ουσία του ερωτήματος αξίζει μερικής εξέτασης.

Η τεχνολογία με την οποία εσείς, ως κοινωνικό σύμπλεγμα, είστε τόσο γοητευμένοι αυτή τη στιγμή δεν είναι παρά η απαρχή του χειρισμού της νοήμονος ενέργειας του υπό-Λόγου, η οποία, όταν προχωρήσει πολύ παραπέρα, μπορεί να εξελιχθεί σε τεχνολογία ικανή να χρησιμοποιεί τα βαρυτικά φαινόμενα για τα οποία μιλήσαμε. Σημειώνουμε ότι ο όρος αυτός δεν είναι ακριβής, αλλά δεν υπάρχει πιο κοντινός όρος.

Επομένως, η χρήση της τεχνολογίας για τον χειρισμό αυτού που βρίσκεται έξω από τον εαυτό είναι πολύ, πολύ λιγότερο βοηθητική για την προσωπική εξέλιξη από ό,τι οι πειθαρχίες του συμπλέγματος νους/σώμα/πνεύμα που οδηγούν στην πλήρη γνώση του εαυτού στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμο.

Για την πειθαρχημένη οντότητα, όλα τα πράγματα είναι ανοιχτά και ελεύθερα. Η πειθαρχία που ανοίγει τα σύμπαντα ανοίγει επίσης τις πύλες της εξέλιξης. Η διαφορά είναι αυτή της επιλογής είτε να κάνεις ωτοστόπ σε ένα μέρος όπου μπορεί να ιδωθεί ομορφιά, είτε να περπατήσεις, βήμα προς βήμα, ανεξάρτητος και ελεύθερος σε αυτή την ανεξαρτησία να δοξάσεις τη δύναμη να περπατήσεις, και την ευκαιρία για την επίγνωση ομορφιάς.

Αυτός που κάνει ωτοστόπ, αντιθέτως, αποσπάται από συζητήσεις και τις ιδιοτροπίες του δρόμου και, εξαρτώμενος από τις ιδιοτροπίες των άλλων, ανησυχεί να προλάβει εγκαίρως το ραντεβού. Βλέπει την ίδια ομορφιά, αλλά δεν έχει προετοιμάσει τον εαυτό του για την εγκαθίδρυση, στις ρίζες του νου, της εμπειρίας.

Θα ήθελα να θέσω αυτή την ερώτηση προκειμένου να κατανοήσω τις νοητικές πειθαρχίες και τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται. Χρησιμοποιούν τα θετικά, ή προσανατολισμένα στην υπηρεσία των άλλων, συμπλέγματα κοινωνικής μνήμης τέταρτης, πέμπτης, και έκτης πυκνότητας τόσο τον τύπο επίδρασης της σφεντόνας όσο και τον τύπο επίδρασης της πειθαρχίας της προσωπικότητας για μετακίνηση, ή χρησιμοποιούν μόνο έναν;

Είμαι ο Ρα. Το θετικά προσανατολισμένο σύμπλεγμα κοινωνικής μνήμης θα επιδιώκει την εκμάθηση των πειθαρχιών του νου, του σώματος, και του πνεύματος. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια τα οποία, έχοντας τη διαθέσιμη τεχνολογία για να χρησιμοποιήσουν δυνάμεις της νοήμονος ενέργειας για να πραγματοποιήσουν μετακινήσεις, το πράττουν ενόσω παράλληλα μαθαίνουν τις πιο κατάλληλες πειθαρχίες.

Τότε υποθέτω ότι στα θετικά προσανατολισμένα συμπλέγματα κοινωνικής μνήμης ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αυτών χρησιμοποιεί τις πειθαρχίες της προσωπικότητας για τις μετακινήσεις αυτές. Είναι αυτό σωστό;

Είμαι ο Ρα. Αυτό είναι σωστό. Καθώς η θετική πέμπτη πυκνότητα κινείται προς την έκτη, δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου οντότητες που να χρησιμοποιούν πλέον την εξωτερική τεχνολογία για μετακίνηση ή για επικοινωνία.

Θα μπορούσατε να μου δώσετε τις ίδιες πληροφορίες για τα αρνητικά προσανατολισμένα συμπλέγματα κοινωνικής μνήμης ως προς τις αναλογίες, τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν την επίδραση της σφεντόνας ή τις πειθαρχίες της προσωπικότητας;

Είμαι ο Ρα. Η αρνητική τέταρτη πυκνότητα χρησιμοποιεί τη βαρυτική επίδραση φωτός της σφεντόνας, καθώς ίσως το 80% των μελών της δεν είναι σε θέση να κατακτήσει τις απαραίτητες πειθαρχίες για εναλλακτικές μεθόδους μετακίνησης. Στην αρνητική πέμπτη πυκνότητα περίπου το 50% αποκτά σε κάποιο σημείο την απαραίτητη πειθαρχία για να χρησιμοποιήσει τη σκέψη για να επιτύχει τη μετακίνηση. Καθώς πλησιάζει η έκτη πυκνότητα, ο αρνητικός προσανατολισμός πέφτει σε σύγχυση και ελάχιστες μετακινήσεις επιχειρούνται. Όσες μετακινήσεις γίνονται είναι ίσως 73% του φωτός/σκέψης.

Υπάρχει οποιαδήποτε διαφορά τότε, κοντά, ας πούμε, στο τέλος της πέμπτης πυκνότητας, ανώτερης πέμπτης πυκνότητας, στις πειθαρχίες της προσωπικότητας που απαιτούνται για αυτές τις μετακινήσεις μεταξύ θετικού και αρνητικού προσανατολισμού;

Είμαι ο Ρα. Υπάρχουν εμφανείς διαφορές μεταξύ των πολικοτήτων, αλλά καμία απολύτως διαφορά στην ολοκλήρωση της γνώσης του εαυτού που είναι απαραίτητη για την επίτευξη αυτής της πειθαρχίας.

Είμαι σωστός, τότε, υποθέτοντας ότι πειθαρχία της προσωπικότητας, γνώση του εαυτού, και έλεγχος, ας πούμε, στην ενίσχυση της θέλησης θα ήταν αυτά που κάθε οντότητα πέμπτης πυκνότητας θα έβλεπε ως αυτά τα πράγματα που έχουν σημασία;

Είμαι ο Ρα. Στην πραγματικότητα αυτά τα πράγματα έχουν σημασία από την τρίτη έως τις αρχές της έβδομης πυκνότητας. Η μόνη διόρθωση ως προς τη λεπτομέρεια που θα θέλαμε να κάνουμε είναι η χρήση σας της λέξης, έλεγχος. Είναι υψίστης σημασίας να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι επιθυμητό ή βοηθητικό για την ανάπτυξη της κατανόησης, επιτρέψτε μας να πούμε, μιας οντότητας από μόνη της να ελέγχει τις διαδικασίες σκέψης ή τις παρορμήσεις, εκτός όπου αυτές μπορεί να οδηγήσουν σε πράξεις που δεν συνάδουν με τον Νόμο του Ενός.

Ο έλεγχος μπορεί να φαίνεται ότι είναι ένας σύντομος δρόμος προς την πειθαρχία, την ειρήνη, και τον φωτισμό. Ωστόσο, αυτός ο ίδιος ο έλεγχος ενδυναμώνει και καθιστά αναγκαία την περαιτέρω ενσαρκωτική εμπειρία προκειμένου να εξισορροπηθεί αυτός ο έλεγχος, ή καταπίεση, εκείνου του εαυτού που είναι τέλειος.

Αντ’ αυτού, εκτιμούμε και συνιστούμε τη χρήση του δεύτερου ρήματός σας όσον αφορά τη χρήση της θέλησης. Αποδοχή του εαυτού, συγχώρεση του εαυτού, και κατεύθυνση της θέλησης: αυτό είναι το μονοπάτι προς την πειθαρχημένη προσωπικότητα. Η δεξιότητα σας της θέλησης είναι αυτή που είναι ισχυρή μέσα σας ως συν-δημιουργός. Δεν μπορείτε να αποδώσετε σε αυτή την δεξιότητα υπερβολική σημασία. Επομένως, πρέπει να χρησιμοποιείται προσεκτικά και να κατευθύνεται στην υπηρεσία των άλλων για όσους βρίσκονται επάνω στο θετικά προσανατολισμένο μονοπάτι.

Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος στη χρήση της θέλησης καθώς η προσωπικότητα γίνεται ισχυρότερη, διότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και υποσυνείδητα με τρόπους που μειώνουν την πολικότητα της οντότητας.

Αισθάνομαι, ενδεχομένως, μια σύνδεση μεταξύ αυτών που μόλις είπατε και του γιατί τόσοι πολλοί περιπλανώμενοι έχουν επιλέξει το χρόνο συγκομιδής σε αυτόν τον πλανήτη για να ενσαρκωθούν. Είμαι σωστός; Αυτή είναι μια αόριστη ιδέα.

Είμαι ο Ρα. Είναι σωστό ότι, στην πιθανότητα ενθύμησης αυτού που χάθηκε στη λήθη, υπάρχει μια αφθονία ευκαιριών για θετική πόλωση. 1 Πιστεύουμε ότι αυτή είναι η συγκεκριμένη κατεύθυνση του ερωτήματός σας. Παρακαλώ ρωτήστε περαιτέρω εάν δεν είναι.

Οπότε, θα συμπεριλάβω απλώς την ερώτηση του γιατί η περίοδος της συγκομιδής επιλέγεται από τόσους πολλούς περιπλανώμενους ως χρόνος για την ενσάρκωση;

Είμαι ο Ρα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για την ενσάρκωση κατά τη διάρκεια της συγκομιδής. Μπορούν να διαχωριστούν με βάση τους όρους εαυτός και άλλος-εαυτός.

Ο κυρίαρχος λόγος για την προσφορά αυτών των Αδελφών της Θλίψης σε ενσαρκωτικές καταστάσεις είναι η δυνατότητα να βοηθήσουν άλλους-εαυτούς με την ελάφρυνση των στρεβλώσεων της πλανητικής συνείδησης και η πιθανότητα να προσφέρουν καταλύτη σε άλλους-εαυτούς που θα αυξήσει τη συγκομιδή.

Υπάρχουν δύο άλλοι λόγοι για την επιλογή αυτής της υπηρεσίας οι οποίοι έχουν να κάνουν με τον εαυτό.

Ο περιπλανώμενος, αν ενθυμηθεί και αφοσιώσει τον εαυτό του στην υπηρεσία, θα πολωθεί πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι είναι δυνατόν στα πολύ πιο ισχνά πεδία του καταλύτη υψηλότερων πυκνοτήτων. 2

Ο τελευταίος λόγος βρίσκεται στην ολότητα νους/σώμα/πνεύμα ή στην ολότητα του συμπλέγματος της κοινωνικής μνήμης, η οποία μπορεί να κρίνει ότι μια οντότητα, ή μέλη μιας κοινωνικής οντότητας, μπορούν να αξιοποιήσουν καταλύτη τρίτης πυκνότητας για να ανακεφαλαιώσουν μια εκμάθηση/διδασκαλία που κρίνεται ότι δεν είναι τέλεια ισορροπημένη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για εκείνους που εισέρχονται στην έκτη πυκνότητα και προχωρούν μέσω αυτής, όπου η ισορροπία μεταξύ συμπόνιας και σοφίας τελειοποιείται.

Σας ευχαριστούμε. Απλά ως κάτι για το οποίο είμαι λίγο περίεργος, όχι μεγάλης σημασίας, αλλά θα ήθελα να κάνω μια δήλωση που διαισθητικά βλέπω, η οποία μπορεί να είναι λάθος.

Μιλούσατε για την επίδραση της σφεντόνας, και αυτός ο όρος με έχει αινιγματίσει.

Το μόνο πράγμα που μπορώ να δω είναι ότι πρέπει να δοθεί ενέργεια στο σκάφος μέχρι να πλησιάσει την ταχύτητα του φωτός, και αυτό, φυσικά, απαιτεί όλο και περισσότερη και περισσότερη ενέργεια. Η διαστολή του χρόνου συμβαίνει, και μου φαίνεται ότι θα ήταν δυνατόν να, κινούμενος υπό γωνία 90° ως προς την κατεύθυνση της μετακίνησης, αλλάξεις κάπως αυτή την αποθηκευμένη ενέργεια στην εφαρμογή της ως προς την κατεύθυνση, έτσι ώστε να μετακινηθείς από τον χώρο/χρόνο στον χρόνο/χώρο με μια εκτροπή 90°. Τότε η ενέργεια θα αφαιρείτο στο χρόνο/χώρο, και θα ξανάμπαινες στο χώρο/χρόνο στο τέλος αυτής της ενεργειακής αντιστροφής. Είμαι καθόλου σωστός σε αυτό;

Είμαι ο Ρα. Είστε αρκετά σωστός όσο σας επιτρέπει η γλώσσα σας και, λόγω της εκπαίδευσής σας, πιο ικανός από εμάς να εκφράσετε την έννοια. Η μόνη μας διόρθωση, αν θέλετε, θα ήταν να προτείνουμε ότι οι 90° για τις οποίες μιλάτε είναι μια γωνία που μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή ως τμήμα ενός τεσσεράκτιου. 3

Σας ευχαριστούμε. Απλώς ένα μικρό σημείο που με απασχολούσε και το οποίο δεν έχει πραγματική σημασία.

Λοιπόν, υπάρχει, τότε—από την οπτική γωνία ενός ατόμου που επιθυμεί να ακολουθήσει το μονοπάτι της υπηρεσίας των άλλων από την τωρινή μας θέση στην τρίτη πυκνότητα—υπάρχει οτιδήποτε άλλο σημαντικό εκτός από την πειθαρχία της προσωπικότητας, τη γνώση του εαυτού, και την ενδυνάμωση της θέλησης;

Είμαι ο Ρα. Αυτό είναι τεχνική. Αυτό δεν είναι η καρδιά. Ας εξετάσουμε την καρδιά της εξέλιξης.

Ας ενθυμηθούμε ότι είμαστε όλοι ένα. Αυτή είναι η μεγάλη εκμάθηση/διδασκαλία. Σε αυτή την ενότητα εμπεριέχεται αγάπη. Αυτή είναι μια μεγάλη εκμάθηση/διδασκαλία. Σε αυτή την ενότητα εμπεριέχεται φως. Αυτή είναι η θεμελιώδης διδασκαλία όλων των πεδίων ύπαρξης στην υλοποίηση. Ενότητα, αγάπη, φως, και χαρά: αυτή είναι η καρδιά της εξέλιξης του πνεύματος.

Τα δεύτερης τάξεως μαθήματα μαθαίνονται/διδάσκονται στο διαλογισμό και στην υπηρεσία. Σε κάποιο σημείο το σύμπλεγμα νους/σώμα/πνεύμα είναι τόσο ομαλά ενεργοποιημένο και ισορροπημένο από αυτές τις κεντρικές σκέψεις ή στρεβλώσεις που οι τεχνικές που έχετε αναφέρει γίνονται αρκετά σημαντικές. Ωστόσο, το σύμπαν, το μυστήριό του αδιάσπαστο, είναι ένα. Πάντα να ξεκινάτε και να τελειώνετε στον Δημιουργό, όχι στην τεχνική.

Σας ευχαριστούμε. Αναφέροντας, στην προηγούμενη συνεδρία, τη συγκομιδή, αναφέρατε τους φορείς του φωτός από την οκτάβα. Καταλαβαίνω καλά ότι εκείνοι που παρέχουν το φως για τη διαβάθμιση της αποφοίτησης ανήκουν σε μια οκτάβα πάνω από αυτήν που βιώνουμε εμείς; Θα μπορούσατε να μου πείτε περισσότερα για αυτούς τους φορείς του φωτός, ποιοι είναι, και λοιπά;

Είμαι ο Ρα. Αυτό θα είναι το τελευταίο πλήρες ερώτημα αυτής της εργασίας.

Αυτή η πυκνότητα οκτάβας για την οποία έχουμε μιλήσει είναι τόσο το ωμέγα όσο και το άλφα, η πνευματική μάζα των άπειρων συμπάντων γίνεται και πάλι ένας Κεντρικός Ήλιος, ή Δημιουργός. Τότε γεννιέται ένα νέο σύμπαν, ένα νέο άπειρο, ένας νέος Λόγος ο οποίος ενσωματώνει όλα όσα ο Δημιουργός έχει βιώσει από τον εαυτό Του. Σε αυτή τη νέα οκτάβα υπάρχουν επίσης εκείνοι που περιπλανώνται. Γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα πέρα από τα όρια της οκτάβας εκτός από το ότι αυτά τα όντα έρχονται να βοηθήσουν την οκτάβα μας στην ολοκλήρωση του Λόγου της.

Υπάρχει κάποιο σύντομο ερώτημα που έχετε αυτή τη στιγμή;

Μόνο αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να καταστήσουμε το όργανο πιο άνετο ή για να βελτιώσουμε την επαφή;

Είμαι ο Ρα. Αυτό το όργανο έχει κάποια στρέβλωση στην περιοχή των πνευμόνων, η οποία έχει αντισταθμιστεί καλά από τη θέση του φυσικού συμπλέγματος.

Όλα είναι καλά.

Σας αφήνουμε, φίλοι μου, στην αγάπη και στο φως του Ενός Άπειρου Δημιουργού. Προχωρήστε, λοιπόν, αγαλλιάζοντας στη δύναμη και στην ειρήνη του Ενός Άπειρου Δημιουργού. «Adonai».

  1. Σε αυτό το πλαίσιο, ο όρος αφθονία μπορεί να οριστεί ως “μια υπερπληθώρα ή περίσσεια”. ↩

  2. Σε αυτό το πλαίσιο, o όρος ισχνά μπορεί να οριστεί ως “εξασθενημένα, όχι πια σε πλήρη ισχύ- που έχουν καταστεί χλωμά ή λεπτά”. ↩

  3. Στα θεωρητικά μαθηματικά ένα τεσσεράκτιο είναι το ανάλογο του κύβου στην τέταρτη διάσταση. Ένα τεσσεράκτιο είναι για τον κύβο ό,τι είναι ο κύβος για το τετράγωνο. ↩